گزارش گفتگو با سعیده موسوی زاده در رادیو صبا - بخش دوم

برنامه ی نَقل نُقلستان در رادیو صبا که روزهای زوج (شنبه، دوشنبه، چهارشنبه) پخش می شود سبب آشنایی مخاطبان با طنزپردازان معاصر می گردد.
به گزارش شیرین طنز، شنبه مورخ ۲۶ خرداد ۹۷ در ساعت ۱۵، خانم سعیده موسوی زاده مهمان این برنامه بودند.
پس از خوانده شدن بیوگرافی، ایشان شعری را با لهجه ی مشهدی قرائت کردند.
سپس، متن غده ی تخیل نوشته ی سعیده موسوی زاده توسط امین ضیایی(راوی و بازیگر برنامه) خوانده شد.
در این قسمت از برنامه، آقای مهدی فرج اللهی از ایشان خواستند که چند اصطلاح مشهدی را به شنوندگان آموزش دهند. خانم موسوی زاده گفتند: (( در لهجه ی مشهدی به جای لغت شد، رفت را به کار می برند به عنوان مثال به جای دلم خنک شد عبارت دلم خنک رفت را استفاده می کنند. صرف افعال، در این لهجه، به صورت بی قاعده است مثلا رفتن، میشود: مُرُم، مِری، مِرِه، مِرِم، مِریم، مِرِند )).
در بخش بعدی، مجری برنامه (آقای مهدی فرج اللهی) از این طنزپرداز خواستند که کتابهای خود را به شنوندگان معرفی کنند. تعدادی از کتابهای ایشان به این شرح است: شعرهای پاشنه بلند، کتاب خوردنی، مرغ همسایه غاز است، مرا مانند یک ابر بالا ببر و بهاره و سرزمین نقاشی.
در قسمت بعدی، آقای فرید رشیدی(گزارشگر برنامه) گفتگوی تلفنی را با آقای اسماعیل امینی برقرار و درباره ی مهمان برنامه (خانم سعیده موسوی زاده) با یکدیگر صحبت کردند. استاد امینی گفتند: ((ایشان مدت ۱۵-۱۶ سال است که طنزپرداز هستند و به فرهنگ عمومی بیشتر توجه دارند و به خاطر دایره ی لغات وسیع، تسلط بر ضرب المثلها و تبحر فراوان بر تکنیکهای طنزپردازی، آثارشان بسیار قوی می باشد. خانم سعیده موسوی زاده نقدپذیر هستند و از انتقادهای سازنده ی دیگران برای پیشرفت آثارشان استفاده میکنند)).
سپس آقای مهدی فرج اللهی (مجری برنامه) درباره ی بهترین آثار طنز پرسیدند. از نظر ایشان، بهترین ها عبارتند از: اشعار حافظ، سعدی، آثار طنز عبید زاکانی و تذکره المقامات استاد ابوالفضل زرویی نصرآباد است که نقیضه ی تذکره الاولیای عطار میباشد.
در بخش بعدی، مهمان برنامه (خانم موسوی زاده) از شگردهای شوخ طبعی به استعاره ی تحکمی (تجاهل سقراطی) در ادبیات فرنگ اشاره کردند که منظور از آن، نوشتن کلمه یا جمله در معنای مثبت است اما منظور اصلی نویسنده، بار معنایی منفی لغت یا جمله میباشد. به عنوان مثال در شعر زیر که متعلق به حافظ هست لغت آفرین به معنای نفرین به کار رفته است.
آفرین بر دل نرم تو که از بهر ثواب /کشته ی غمزه ی خود را به نماز آمده ای
پایان بخش صحبتهای ایشان، دو نقیضه از ناصر فیض بود که عبارتند از:
داشتم دلقی و صد عیب مرا میپوشید /کیست دلقی بدهد باز به اقساط مرا
برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر /لیلی آمد دم در گفت: بیا، برق آمد
حسن ختام برنامه، در ساعت ۱۵:۳۰ نیز، شعر زیر ازمجری برنامه(آقای مهدی فرج اللهی) بود.
میکِشَد دیو غصه را در بند /طرح تعویض اخم با لبخند
نویسنده: یاسمن حسینی