گزارش دومین نشست طنزآوران نصف جهان

اینجا نسیه نقدتان می کنند .

دومین #نشست_طنزآوران_نصف_جهان، چهارشنبه ۱۰ بهمن ساعت ۴ و ۴۰ دقیقه برگزار شد. (از آنجایی که ۴۰ عدد مقدسی ست تاخیرات جلسات را بر اساس آن تنظیم کرده ایم، تا بدانید تاخیراتمان هم حساب شده و اصولی ست چه برسد به بقیه کارهایمان.)
در ابتدای جلسه چون دو طنز پرداز عزیز، هنوز به جلسه نرسیده بودند. جناب سلطانی به برخی از اثرات سازنده ی نقد پرداختند، که بی شباهت به بعضی از اثرات بعضی چیزها نبود. ایشان در بخشی از سخنان خویش گفتند: باید در نقدِ سازنده، واقعیات بررسی شود. همچنین اشاره کردند به این که هیچ لذتی بالاتر از این نیست، که یک اثر به دل آدم بنشیند. البته ایشان چون احتمالا از لذت های دیگر محروم بوده اند، چنین فرمایشی فرمودند.
( به قول معروف دستمون به لذت های دیگه نمیرسه میگیم همین بهترین لذته. یا به قول غیر معروف دست ما کوتاه و لذت ها مالِ ژن خوب هاست.)
محمود سلطانی در ادامه گفتند: یک اثر ممکن است با یک پیشنهاد شعله ور شود. اما اشاره ایی به اینکه با این شعله ، صاحب اثر خاکستر می شود یا نه، نکردند.
در این نشست که قرار بود یک شعر از آقای #مسعود_صفری و یک نثر از خانم #محبوبه_کریمی مورد نقد و بررسی دوستانه و غیر مغرضانه قرار گیرد. به دلیل این که هر دو طنز پرداز در ترافیک خیابان های حاشیه زاینده رودِ (به کوریِ چشمِ دشمنان) جاری، گیر کرده بودند و دیر رسیدند. و چون میهمانان عزیزی از اقصی نقاط کشور تشریف آورده بودند و صلاح نبود بیش از این منتظر بمانند. از جناب آقای حسین آشفته که از تهران آمده بودند دعوت شد، همگان را به طنزی مهمان کنند. حسین آشفته متن طنزی با عنوان ” یا شاخی خواهم ساخت یا شاخی خواهم شد” خواندند. که در آن به وجنات عموی شاخ شان پرداخته بودند، عجب عموی شاخی هم داشتند. امیدواریم ژن شان به برادرزاده شان منتقل نشده باشد، انشاالله.
المنت لله که دو طنز پرداز با تاخیر حداکثری به جلسه رسیدند. و حلقه ی طنزی را از نگرانی نجات دادند.
از آنجایی که خانم ها همیشه مقدمند؛
ابتدا آقای مسعود صفری شعر
“آ دیدم دوری سیبیلات کُچه نیس
جا تَرِس و تویی قنداق بچه نیس
…
فرشی سُرخی شَرَما گیلیم نکون
سی سه تا بچه را یتیم نکون
…
شهری من بعدی تو جا به جا میشه
تو بوگو اونوری آب کجا میشه
….
بیا که مَچِدِدا میلنبونن
میدونایی گُندِدا میپکونند
را خواندند.
که نقادان بدون غرض و مرض، خیلی دوستانه شعر جناب صفری را به قول خودمان پوکوندند. اما از آنجایی که گفته اند: الاعمال بالنیات و از آنجا که نیت شان خیر بود و خوشبختانه جناب صفری هم اصفهانیِ ایرانی الاصل بودند. و مهمترین خصلت ایرانی ها پوست کلفتی شان است. کک شان هم نگزید، تا کور شود استکبار جهانی و منتقدان مغرض.

هر چند در پایان محمد پورشیدی تمام زور خود را زد و به چند نکته زیبا و قابل تامل در شعر ایشان اشاره کرد. اما دیگر کار از کار گذشته بود و نوشداروی پس از تحریم بود.
سپس آقای محمد رضایی بی مقدمه به آرش فرهنگ پژوه تبریک گفتند؛ بخاطر چاپ کتابشان. ما که نفهمیدم اسم کتابشان چه بود؟ کی چاپیدند؟ و چرا چاپیدند؟ هرکس فهمید به ما هم خبر بدهد ناسلامتی گزارشگر جلسه ایم و نشان ایزو ۹۰۰۲ نیوزقند در انحصار ماست.
در ادامه برنامه، خانم محبوبه کریمی نثر طنزی با عنوان “خرافات عمه ایی” خواند و مورد هجوم دوستانه ی نقادان غیر مغرض قرار گرفت. محمد رضایی در نقد این اثر گفت: این اثر نه پُتکی زد و نه توجه مرا به خود جلب کرد.(حالا توجه شما به چیزی جز فرانو جلب نمیشود، تقصیر بقیه چیست؟)
مسعود صفری هم پیشنهاد کرد خرافه های عمه تان را روزانه آپدیت کنید چون خیلی قدیمی شده. بنده هم که شنونده ایی بسیار سطحی نگرم، بعد از شنیدن این متن به پاسخ سوال همیشگی خودم رسیدم. که چرا؟ واقعا چرا همیشه عمه ها مورد عنایت قرار می گیرند؟!
پس از نقدهای به ظاهر بسیار کوبنده و در باطن بسیار سازنده ی این دو اثر نوبت رسید، به پخش قسمت‌هایی از خنداخند ۱۸ که در شهریور ماه ۹۷ با حضور میهمان عزیزی از خراسان، تهران، ایلام، خوزستان و خصوصا شهرضا برگزار شده بود، که پس از تلاش بی وقفه ی تلاشگران عرصه لپ تاپ ، این فیلم با کیفیت فول sg (ساکت، گوش کنید.) به نمایش گذاشته شد. و حضار دقایقی از تهِ تهِ تهِ دل خندیدند.
شما هم اگر اثری دارید، و مایلید که از تهِ تهِ تهِ دل به آن بخندند…(ببخشید)
مایلید مورد نقد دوستانه و سازنده قرار گیرد‌. چهارشنبه های دوم هر ماه در نشست طنزآوران نصف جهان شرکت کنید.(با ما متبسم بیایید و متنبه بگردید.)
#نیوزقند

منبع : دفترطنز اصفهان