اولین نشست طنزآوران نصف جهان روز چهارشنبه ۹۷/۹/۱۴ با هدف پنبه زنی دو اثر طنز آغاز شد!
به گزارش شیرین طنز، به نقل از دفتر طنز اصفهان، این نشست ساعت ۱۶:۴۵ شروع شد. البته حدود نیم ساعت قبل از آن دلاوران و مهندسان علم computer با تلاش بی وقفه در صدد پخش کلیپی از شعر خوانی و مراسم تشیع و خاکسپاری استاد ابوالفضل زرویی نصرآباد بودند، که علیرغم تلاش های فراوان لپ تاپ( لعنت ا…علیه) لب ورچیده بود و به هیچ ترفندی اطاعت امر نمی کرد.
پس سلطان محمود غز (ببخشید) استاد محمود سلطانی وقت را غنیمت شمرده رشته ی کلام به دست گرفتند و در ابتدا از شجاعت و شهامت این دو بزرگوارِ داوطلب ( خانم ملوک عابدی و آقای حسین نصر) جهت نقد آثارشان تشکر کردند.
سپس جهت آماده سازی این دو عزیز، بدین شرح جملاتی قصار فرمودند:
«نقد باید سازنده باشد و صمیمانه»
« در نقد باید اثر را نقد کرد نه خالق اثر را»
«نقد بیشترین خیرش به صاحب اثر می رسد»
«نقد یعنی تلاقی اندیشه»
«فضای نقد باید بسیار صمیمانه باشد. به دور از غرض و مرض»(نعوذ بالله مگر در این کشور گل و بلبل نقد غرض و مرض دار هم داریم، ما که ندیدیم شما هم بگویید، ندیدیم، خِلاص) و به کرات از این دست افاضات فرمودند.
سپس خانم ملوک عابدی شعرشان را خواندند با عنوان: “در محضر حافظ”
و با مطلع:
« سالها پیروی مکتب رندان کردم
به همین شیوه غلط های فراوان کردم»
که فی الفور نقادان عزیز جناب آقای دکتر مرتضی نیکوکار، استاد محمود سلطانی، آقای آرش فرهنگ پژوه و گروه ضربتی محمدیَن متشکل از ( آقایان محمد رضایی و محمد پور رشیدی) سعی فراوان کردند تا به سرکار خانم عابدی بفهمانند که غلطهای فراوان کرده اند؛ امیدواریم تلاش های این عزیزان ثمر بخش باشد و شاهد اشتباه شایانی از ایشان نباشیم.( انشاالله). «واج آرایی حرف ش رو داشتید؟»
در راستای نقد مثبت و بسیار صمیمانه، آقای رضایی در بخشی ازسخنانش خطاب به خانم عابدی گفتند: شما شعر نمی گفتی طوری میشد؟!. و همگان یک صدا فریاد زدند؛ نه که نمیشد، نه که نمیشد….
سپس فرمودند: شعر طنز باید هدف و رسالتی داشته باشد. و پشت آن یک مسئله اجتماعی یا فکر انتقادی خفته باشد. که در شعر شما ظاهرا مسئله ی اجتماعی و فکر انتقادی بدخواب شده و نخفتیده.
همچنین گفتند طنز باید تلخ و شیرین باشد مثل قهوه که از خوردنش لذت می بری اما تلخی آن را حس میکنی.( و من که نگارنده ی این سطورم، این افاضات را در سخن کمتر کسی دیده بودم)
در ادامه نثر داستانیِ طنزی از آقای حسین نصر خوانده شده که هیأت ژوری گفتند: این نثرِ آقای نصر، نثرِ خوبی ست و نکته های قابل تاملی دارد for example دستشویی ام را قورت دادم، یا سند ۱۴۰۴ و سند ۱۴۴۴ و در کل به ایشان خطابیدند که: «سر و ته داستانتان خوب است. اما میانه اش مالی نیست. اما ملالی هم نیست. چون با تلاش شبانه روزی شما آن هم مالی خواهد شد مخاطب پسند( انشاالله) مخصوصا این که شما جوان هستید و در ابتدای راه».
سپس آقای محمد پور رشیدی قسمت هایی از مصاحبه ابوالفضل زرویی با نشریه شعر در سال ۸۷ و قطعاتی از شعرهای آن مرحوم را خواندند.
در پایان آقای محمود سلطانی از صبر و شکیبایی حاضران تشکر کردند و گفتند: گوش دادن سخت تر از حرف زدن است.
به قول شاعر؛ نه چندان شیرین سخن
شنیدن کی بود مانند گفتن
به نقد، آثار را بایست رُفتن
که به مدد دوستان منتقد آثار این هفته کلا رُفته شد، رَفت.
برای حسن ختام این جلسه آقای حکیمی و استاد بهرامی اشعار طنزی خواندند و مورد تشویق حضار قرار گرفتند.
نشست طنزآوران نصف جهان دومین چهارشنبه ی هر ماه پذیرای آثار طنز شماست. اگر طنز فاخر یا به زبان خودمانی طنزی دارید که با خواندش شُش خودتان و بقیه حال بیاید، این جلسات را از دست ندهید.
