پوریا سوری از انتشار داستان طنز «قطعه‌ی ۲۰۳» و عرضه آن در نمایشگاه کتاب تهران خبر داد.
به گزارش شیرین طنز، نویسنده این کتاب در توضیحی به خبرنگار ادبیات و کتاب ایسنا گفت: داستان این کتاب در حوالی سال‌های ۹۰ تا ۹۱ رقم می‌خورد و اگرچه کتاب دستمایه ای تخیلی در فضای برزخ را محور روایت خود قرار داده است اما بسیاری از اتفاقاتی که در روند کتاب رخ می دهد، برگرفته از سیاست‌های آن دوران است.
وی افزود: ایده نوشتن این داستان در زمانی که مسئولیتی در روزنامه شرق داشتم به ذهنم رسید. به هر صورت در آن زمان نوشتن در حوزه طنز و خصوصا مطالبی که رنگ و بوی انتقادی داشت کاری سخت برشمرده می شد از این رو با محور قرار دادن فردی که در ابتدای داستان می میرد و به برزخ منتقل می شود و با چیدمانی از برخی دیکتاتورهای معدوم و گروهی از آزادی خواهان مسموم و چند نفری که در طول نوشتن داستان به دیار باقی می شتابند، طرح کلی داستان را ریختم و نزدیک به یک سال هر هفته این داستان را به عنوان پاورقی در صفحه آخر روزنامه شرق منتشر کردم.
این روزنامه نگار گفت: «قطعه‌ی ۲۰۳» را از سویی می توان یک طنز تاریخ‌محور هم محسوب کرد، به هر رو حضور چهره هایی چون معمر قذافی، محمدرضا پهلوی، آگوستو پینوشه، استالین، چه گوارا، سیمون دوبووآر، دکتر محمد مصدق، ایرج میرزا، استیو جابز و … وجوهی از خیر و شر تاریخی را می سازد.
سوری در ادامه با برشمردن سختی های نوشتن طنز مطبوعاتی اظهار کرد: ما طنزنویسان برجسته ای در مطبوعاتمان داریم که هر روز می نویسند و هر روز با گرفتاری های سانسور و خطوط قرمز دست به گریبانند، اما باز هم می نویسند و برخی نوشته هایشان هم درخشان است، بنده هم نه به عنوان یک طنزپرداز، بلکه به عنوان کسی که روزنامه نگار است و دستی به قلم دارد، تجربه ای در این زمینه کردم که با همین تجربه محدود، میزان سختی هر روز نوشتن طنز را به خوبی دریافتم. از این رو همیشه به مخاطبانی که برخی طنزهای مطبوعاتی را کم نمک و بی خاصیت می دانند می گویم که هر روز نوشتن طنز از هر روز خوب نوشتن خیلی مهم تر است و باید به طنزپرداز حق داد که تمام نوشته هایش از یک کیفیت برخوردار نباشند.
داستان طنز «قطعه‌ی ۲۰۳» در ۱۵۰ صفحه و با قیمت ۹ هزار تومان توسط انتشارات مروارید منتشر شده و در خلاصه یکی از قسمت های آن آمده است: تحریم نفت آخرین خبری بود که پیش از پا گذاشتن به این آسانسور جهنمی شنیدم و حالا که سیب تاریخ هزار چرخ خورده و نفت این سرزمین دوباره به یکی از مالکان اصلی اش بازگشته و سر سفره که نه! از لای درز آسانسور مشاع آپارتمان اجاره ای ام – که یک روز پیش سقوط کرده و حالا چند هزارمتر زیر زمین در ناکجاآبادی شبیه داستان های ژول ورن معلق مانده- سرازیر شده و تا بالای زانویم هم رسیده! به این فکر می کنم که این بار نباید این فرصت تاریخی را مانند پدرجدم از دست بدهم و باید آماده شوم تا در معادلات جهانی نفت نقش تاریخی خودم را بازی کرده و نامم را مانند بزرگانی چون دکتر محمد مصدق و مهندس محمد علی‌آبادی! جاودانه کنم. با این حساب اول باید درباره تحریم موضع گیری قاطعی داشته باشم: «مسلما اینکه چند جزیره و شبه جزیره کوچولو که در غرب و شمال قاره آفریقا به زندگی رذیلانه شان ادامه می دهند، نفت ما را تحریم کنند، نمی تواند ذره ای در پیشرفت کشور ما در علوم غریبه ای چون تکنولوژی آسانسورهای خانگی خلل ایجاد کند و قطعا اگر امروز آسانسور آپارتمان ما یا هواپیمای توپولوف همسایه سقوط کند، تنها اتفاقی است علمی!»
پوریا سوری که هم‌اکنون صاحب امتیاز و مدیرمسئول هفته‌نامه سیاسی فرهنگی «روبه‌رو» است پیش‌تر دو مجموعه شعر «تناسخ به درخت» و «دیکته اقلیت» را منتشر کرده است.
بیست و نهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از ۱۵ تا ۲۵ اردیبهشت در شهر آفتاب برپا می‌شود.
