شاعر طنز پرداز کشور با بیان این که در قرآن اندیشه زیبایی و انسجام زبانی بسیار مهم است، افزود: اصلی ترین منبع ابلاغ اندیشه دینی قرآن کریم است و هرچه غیر از این داریم، الهام گرفته از قرآن کریم است.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از خبرنگار خبرگزاری شبستان از یاسوج، اسماعیل امینی، شاعر طنز پرداز کشور عصر روز (23 فروردین) در نشست تخصصی کارگاه شعر در یاسوج مرکز استان کهگیلویه و بویر احمد گفت: تعبیر شعر آئینی اصطلاح شده و با این اصطلاحات دعوا نداریم، ولی این اصطلاح را مردم و شاعران به کار نمی برند؛ بهتر آن است که تعبیر شعر دینی و مذهبی نام برده شود.
امینی افزود: این اصطلاح رایج شده، ولی فراگیری که شعر مذهبی دارد، از قدیم نیز رایج بوده و کسانی که شعر مذهبی می گفتند به شاعر مذهبی مشهور بوده اند. وی بیان داشت: آئین آداب و رسومی است که صبغه ملی، قومی، تاریخی و یا دینی داشته باشد، بنابراین آئینی شعری که مربوط به آداب و رسوم است.
این شاعر طنزپرداز کشور عنوان کرد: در بررسی هر شعری چه انقلابی، مذهبی، عاشقانه و عرفانی سه نظام سبک شناسی را برای هر اثر هنری و به خصوص درباره شعر در حوزه ادبیات تعریف می کنند. امینی نظام فکری، زبانی و نظام بلاغی یا ادبی را سه نظام سبک شناسی برای شعر دانست و افزود: به نظر می رسد که در شعر مذهبی باید این گونه باشد که نظام فکری مرجح بر نظام زبانی و ادبی باشد که غالبا همین طور است.
وی یادآور شد: بیشتر انسان های معمولی که نقد و بررسی علمی و تحلیلی در زمینه شعر نمی کنند تصورشان این است که اصل کار شعر مذهبی این است که اندیشه ای را انتقال داده یا از اندیشه ای دفاع کرده یا در برابر انحرافات اندیشه ای موضع گیری کنند و همین که این کار را کرد، کافی است. شاعر طنزپرداز کشور خاطرنشان کرد: برای روشن شدن این موضوع باید گفت اصلی ترین منبع ابلاغ اندیشه دینی، قرآن کریم است؛ هرچه غیر از این داریم، الهام گرفته از قرآن کریم است.
امینی ادامه داد: احادیث سیره اهل بیت (علیهم السلام)، اندیشه دینی، مذهب های مختلف کلامی و شعری که به دفاع از مذاهب مختلف کلامی می پردازد در نهایت از قرآن کریم الهام گرفته است. وی اظهار داشت: اگر این گونه بود که نظام فکری اهمیت داشت و زیبایی و زبان اهمیت نداشت، قرآن کریم نباید به این سرعت نازل می شد.
این شاعر کشوری با بیان این که در قرآن اندیشه زیبایی و انسجام زبانی بسیار مهم است، افزود: این مهم به نحوی است که بسیاری از کسانی که اندیشه دینی ندارند؛ یعنی از دوره صدر اسلام و دوره ای که قرآن بر پیامبر (صل الله علیه و آله) نازل شد، انکار رسالت می کردند اما به زیبایی، بلاغت و شیوایی کلام قرآن معترف و دلبسته بودند.
امینی گفت: بارها مشرکین پشت در خانه پیامبر (صل الله علیه و آله) و کسانی که قاری قرآن بودند به صوت زیبای قرآن گوش می دادند و قرائت این افراد به دلیل زیبایی قرآن دل آنها را می برد؛ هرچند مفاهیم را قبول نداشتند. وی تصریح کرد: یکی از دلایلی که به رسول خدا تهمت شاعری و ساحری بستند، همین بود که با وجود عدم قبول حرف های پیامبر، ولی می گفتند این کلام دل ما را برده و آدم را زیر و رو می کند.
شاعر طنزپرداز کشور گفت: این خطای بزرگ که زمانی رایج شد، الان هم کم و بیش سر زبان هاست که اصل این است که شعر حرف خود را بزند.
