کاریکلماتورهای نائله یوسفی :
زبان بدنم لکنت دارد.
در ونیز زندگی همه نقش بر آب است.
امروزه سنگ نبشته جای خود را به سنگ قبر گران قیمت داده است.
موش کور، چشم”بصیرت” دارد.
قطار اگر راه دل می دانست مسیر راه آهن در پیش نمی گرفت.
پای درد و دل پیازها نشستم اشکم را در آوردند.
آدم زمین گیر، بلند پرواز است.
آرزوهای کارتون خواب “سقف” ندارد.
“دنیا” رفت، جهانم را از دست دادم.
