کتاب مظفرالدین شاه بی بخار ! اثری است از ایرج بقایی کرمانی، به چاپ انتشارات آفرینش. ایرج بقایی (نویسنده، طنزنویس و شاعر پرآوازۀ ایرانی) در کتاب حاضر با زبان طنز خود به روایت زندگی و شرح حال مظفرالدین شاه، پنجمین پادشاه سلسله قاجار، می پردازد و در این میان مخاطب را با بخشی از زندگی ناصرالدین شاه، پدر او، و دو برادرش آشنا می سازد.
معرفی نویسنده
ایرج بقایی کرمانی (۲۸ دی ۱۳۱۶ – ۱۹ فروردین ۱۳۹۱) متخلص به وفا شاعر و نویسنده اهل ایران است. او تحصیلات ابتدایی را کرمان و تحصیلات متوسطه را در تهران گذراند و پس از آن در وزارت کار و اداره کل آمار مشغول به کار شد. وی همزمان با کار به نویسندگی در رادیو و تلویزیون پرداخت.ایرج بقایی اولین نویسنده و پایه‌گذار مجموعه تلویزیونی آئینه بوده است.علاوه بر آن، چند سریال دیگر از جمله: کوچه عمودی، در انتهای شب، سرزمین خوشبختی را نویسندگی کرده است.او میان پرده‌های زیادی نیز برای جنگ هفته نوشته است.
بخشی از کتاب مظفرالدین شاه بی بخار
ناصرالدین شاه و دو پسر از شمر بدترش کامران میرزا و ظل السلطان و شخصی به نام آقابالاخان که مفعول کامران میرزا بوده، فکر کرده بودند که دستگاه عدل خداوندگاری، چیزی است مانند دربار پادشاهان قاجار که در آن تظاهر و تقلب و چاپلوسی راه دارد! به همین دلیل ضمن قتل و جنایات فراوان، ضمن بی ناموسی و انجام عمل غیر انسانی لواط، ضمن چپاول و غارت اموال مردم بی پناه، در هر دهه عاشورا این افراد مجالس باشکوه عزاداری برپا می کردند!
چرا؟ به دو علت. یکی عوام فریبی و دیگر این که اطمینان داشتند که در روز قیامت حضرت امام حسین (ع) به علت برگزاری آن مجالس عزاداری می آید و از آنان شفاعت می فرماید! دیگر نمی دانستند که نگاه آن حضرت به امثال آن اشخاص مانند نگاه کردن به شمر و خولی و ابن سعد و … است! دیگر نمی دانستند که روح بلند و ملکوتی آن جناب، از دیدن آنان عذاب می کشد! آن حضرت در واقعه کربلا جان شریف خود و فرزندان و برادران و شریف ترین یارانش را از دست نداد تا بعد از یک هزار و اندی سال بعد امثال چنان اشخاص قاتل و بدعمل دزدی برایش مجلس عزاداری برپا کنند!
اشخاصی مانند ناصرالدین شاه که همدست و پشتیبان بی وجدان ترین و خون آشام ترین و دزدترین افراد بود و یا مظفرالدین شاه ابله که در جوانی با مادیان جماع می کند و در زمان پادشاهی از حال و روز ملت خود ناآگاه است، یا ظل السلطان که جنایت کار تر از او مادر دهر به خود ندیده بود، یا کامران میرزا که در جنایت و چپاول گری دست کمی از برادرش ظل السلطان نداشت.
