راستش را بخواهيد ما بچه که بوديم معناي برند با معناي معاصر آن کمي تفاوت داشت و هر شرکتي جرات نمي کرد خودش را صاحب برند معرفي کند. آن موقع ها شرکت هايي که محصولاتشان گل مي کرد و تنوع و کيفيت آنها زبانزد خاص و عام مي شد، صاحب برند مي شدند، تا جايي که اسم شرکت شان جاي اسم واقعي محصول را تصاحب مي کرد.
به عنوان مثال برخي از مردم هنوز به جاي واژه دستمال کاغذي از واژه کلينکس استفاده مي کنند که يکي از شرکت هاي معروف توليد دستمال کاغذي و محصولات مشابه است. يا واژه هاي زيراکس، اکبر جوجه، تايد و … که اسامي چند شرکت معروف هستند ولي به جاي کپي کردن، مرغ سوخاري يا پودر شستشو به کار مي روند.
اما الان اوضاع پشت رو شده است و برند سازي همايشي و نمايشي شده و تنها چيزي که در اين بين کسي برايش هويج هم خرد نمي کند، کيفيت و تنوع محصولات، استاندارد سازي، مشتري مداري و اين قبيل خرده فرمايشات است.
الان کافي است شما 5/7 ميليون بپردازيد، چند وقتي از دوست و همسايه درخواست کنيد تا در نظرخواهي اينترنتي به شما راي بدهند. بعد هم در جشنواره اي که هزار شرکت ثبت نام کرده اند، اسم صد شرکت به عنوان برند برتر معرفي مي شود و جايزه آنها هم موکول مي شود به وام [معلوم نيست چند درصد] يک بانک خصوصي! يعني برند سازي فرمايشي و پولکي. مثل جايزه يا عنوان برتر خدمات پس از فروش که تا همين دو سال پيش به نام شرکت هاي خودرو سازي سند زده بودند و هر سال اين دو شرکت اين عنوان را از آن خود مي کردند!
اما نکته جالب در اين همايش تبليغ کيسه کشي ژاپني، اتاق نمک و ماساژ ژاپني و حضور بنيانگذار جشنواره با کفش هاي موزي رنگ بود: «فرشاد به‌آبادي، بنيانگذار جشنواره با پوششي متفاوت بر روي صحنه حاضر شد که تعجب شرکت‌کنندگان را به همراه داشت. وي با روپوش پزشکي، شلوار جين قرمز، کفش‌هاي موزي‌رنگ و چتري مشکي بر روي سن آمد و اين کار خود را اقدامي در جهت برندسازي شخصيتي عنوان کرد.
وي در طول سخنانش از حاضران خواست تا گوشي‌هاي تلفن همراه خود را در دست بگيرند، از خودشان عکس سلفي بيندازند و آن را با عنوان «همين الآن در مرکز همايش‌هاي صدا و سيما، يهويي» بر روي شبکه‌هاي اجتماعي منتشر کنند. خودش هم گوشي تلفن همراهش را به دست گرفت و به اصطلاح عکس سلفي انداخت.» ( خبرگزاري فارس- 22 دي 93)
از کفش هاي موزي که فاکتور بگيريم، به نظر مي رسد اين ژاپني هاي چشم بادامي در صدد ثبت جهاني کيسه کشي و دلاکي در يونسکو به نام خودشان هستند. هر چند سالهاست حمام هاي عمومي و خزينه هاي ما در حال تبديل شدن به برج و آپارتمان و …هستند و نسل امروز چيزي از مشت و مال، کيسه کشي و دلاکي نمي داند.
در عوض اين ژاپني هاي چشم بادامي با زيرکي خاص، علاوه ي ايجاد اشتغال براي خودشان، در حال قالب کردن هنر ما به خودمان هستند. به هوش باشيم!….
منبع : روزنامه اطلاعات – 23 تیر 94
