دید و بازدید عید نوروز، آوردگاهی است باستانی که میهمانان آن همچو ماران خوش خط و خالی هستند که با معده های خشکیده دوئل گلادیاتورارانه خود را آغاز کرده و در حالیکه یکی در میان منفرج می شوند، فارغ می گردند.
پیشکسوت الدوله سپاهانی با بیجامه راه راه آبی اتو کشیده کنار منزل و هفت شین سابقش نشسته بود که ناگهان مشتی کور و کچل همچو لشکر محمود افغان از در به درگاه چهارباغش به درآمده و در چشم به هم زدنی زمین مسابقه را تِرکانده و تَرکیدند و صاحب خانه ماند و پسته هایی که دهانشان از فشار تا کمر باز مانده بود.
دور اول که تمام شد در نیمه دوم نوروز نامبرده، قاطر مراد مطمئن را زین کرد و برای جبران مافات و مکافات به سمت جانی اول جانانه شتافت.
صاحبخانه با دیدن آنها بس شادمان شد که آجیل های اقساطی اش از دندانهای اسقاطی میهمانان جان سالم به در خواهند برد، زین رو کاسه های لبریز از آجیل را نزد آنان تعبیه کرد و با پوزخندی موزیانه به نظاره نشست.
حاجیه خانم گفت که ” حَجی آقا انسولین زَدِس، قندی خونیشون اُفتادِس، آ بایِس شیرینی جادا زیاد بخورِد” وآنگاه درب گاراژی معده را گشوده و ظرف شیرینی را در آن تخلیه کردند.
سپس خاطره ای ساختگی از آق دایی شان نقل کردند، که همیشه برای شگونش از کوچکترها عیدی می گرفته و هر چه عیدی تراولانه تر شگون آن بیشترتر.
زوجه برای مشورت در مورد نوع غذا به آشپزخانه پناهنده شده و در آنجا سنگر اختیار کردند، چند لحظه بعد که از خاکریزها پایین آمدند، دیدند که در انتهای ظرف مهمات آجیل فقط مشتی نخودچی به جا مانده، به آر پی جی زنهای کهنه کار که نگاه کردند، دیدند وسیله ای را در کیف جاسازی می کنند و آن چیزی نبود جز دستگاه یک، دو سه دستی که با آن هر چه جویدنی است را آسیاب کرده و بلعیده و پوکه های آن را اطراف میدان تیر رها کرده بودند، صاحب خانه با دیدن این صحنه درصد هوشیاری اش تحلیل رفت و در همان حالت شنید که هیچگاه خشکبار را بدون تره بار مصرف نکنید، زیرا بار را خشک می کند و برای سهل الخروجی آن بایستی بار را تر کرد، زانرو ظرف میوه را با چنگ و دندان قاپید و با مقدمه ی کلیشه ای که میتیاسیفانه زیمیستان امسال همه ی مرکبات را خشک و خراب کرده برتقالها را یکی پس از دیگری از دَم تیغ گذراند و تا سر حد فیتیله ی میزبان پیش رفت، زیرا مرکبان سریع البلع و شوینده اند و در یک کلام راهگشای سایر خوردنیها.
پس از صرف ناهار که فضای معده در جمله ی قبل برای آن کاملاً باز شده بود، استراحت چندساعته عصرگاهی در دستور کار قرار گرفت و نه تنها زمان بیداری و شام را بلکه هر آنچه که ذهن خلاق شما فکر می کند را یکی کردند.
در اینجا بود که یاد آن جمله ی دیرینِ شیرین افتادم که پیر گیری به میر سیری فرمود: آنچه را جوان در آینه به زور بیند، پیر در پشت بام بیند. اینگونه است که دیدهای ابتدای عید با بازدیدهای انتهای آن پاسخی دندان شکنانه داده می شود و همه ی عواید نوروز به عنوان غنایم به صاحبانشان باز می گردد.
هر روزتان نورزو، ماشینتان کم سوز، اعضایتان بی سوز، اندامتان مقبوض، افکارتان چون روز
