به دو دلیل قرص و محکم باید خدا را شکر کرد: یکی به خاطر آن که ماهی را هر وقت از آب بگیرید، تازه است؛ و دو دیگر آن که یک آدم بامرام هیچوقت دندان اسب پیشکشی را نمی شمارد. هرچند که دستگاه دندان شماربرقی در اختیار داشته باشد.
حالا ممکن است سؤال بفرمایید که این عرایض را در چه راستایی عرض می کنیم و چه غرضی داریم. به نکته ظریفی اشاره کردید. باید عرض کنم که آنچه پیش پیش گفته آمد، در رابطه با طرح قدیمی است که دهه هشتاد از سوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس آن زمان(رحمت الله علیه!) در راستای ممنوعیت سوء استفاده از القاب دکتر و مهندس ارائه شده بود و آخرش هم نفهمیدیم چی شد؟!…..(نه که مثلاً بقیه چیزها را فهمیدیم چی شد!)
فلذا اگر این عرایض ابتدای مطلب را از باب دعوای اول بهتر از صلح آخر، مطرح نکرده بودیم؛ امکانش بود که الآن بفرمایید ای کاش این طرح به سرانجام می رسید تا الکی بعضی ها در مقاطع مختلف، به خاطر یک دستمال ناقابل، قیطریه را به آتش نکشند و برای عنوان دکتر و مهندس داشتن، دست به هر کاری نزنند. موارد و مصادیق را بازشان نکنیم، سنگین تریم.
ـ بر گذشته ها صلوات!….(این تک مضراب را یکی از حاضران در حاشیه گود ،بیخود و بی جهت، بر زبان آورد که مجبور شدیم به جماعت صلوات بفرستیم!)
طبق آن طرح قانونی خدابیامرز ،اگر کسی بخواهد بدون داشتن مدرک دکتری یا مهندسی، از این القاب استفاده نماید و به از این رهگذر، از برخی شرایط و مزایای مترتب بر آن برخوردار شود؛ به عنوان کلاهبردار معرفی خواهد شد و طبق قوانین جزای عمومی با آن برخورد می گردد و پدرش هرجا که باشد، در آورده می شود.
تبصره الحاقی: از آنجا که هر ماده قانونی جامع الاطراف و اکنافی برای خودش بالاخره یک تبصره ای، استثنایی، چیزی دارد؛ در این مورد خاص هم به نظر می رسد که افراد ذیل الذکرــ و مواردی از این دست ــ از دامنه شمولیت این قانون برکنار باشند:
۱ـ دکتر و مهندس سببی:
آن دسته از خانم ها(به خصوص از نوع خانه دارش)که به خاطر دکتر و مهندس بودن شوهرشان در عرف عامه و در تعارفات معمول مردمی به آنها «خانم دکتر»یا«خانم مهندس» گفته می شود. از آنجا که بسیاری از ازدواج ها از سوی برخی از خانم ها به خاطر رسیدن به همین مهندسی و دکتری افتخاری و سببی بوده است، و عدم توجه به این موضوع باعث سرد شدن شومینه گرم کانون خانواده و کور شدن اجاق آن می گردد، از اینرو جایز است که قانون در این مورد سکوت
اختیار کند.
۲ـ دکتر و مهندس مردمی:
پاره ای افراد حقیقی هستند که اگرچه فاقد مدرک دکتری و مهندسی لازم می باشند، اما چون از سواد زیادی بهره مند هستند و معلومات و خلاقیت های علمی و ادبی و هنری آشکاری دارند، خود مردم به آنها لقب دکتر و مهندس می دهند. عکس حالتی که فردی دارای مدرک دکتری و مهندسی هست اما حیف مردم می آید او را دکتر و مهندس صدا کنند و وقتی می فهمند مدرک دکتری و مهندسی دارد، یا شاخ در می آورند یا چهارشاخ می ایستند.فلذا در این مورد خاص نیز چون ایستادن در برابر خواست عمومی و درک درست آنها از هر جهت خوبیت(!) ندارد، قانون فوق الاشعار، مصداق بیرونی ندارد و از حیظ انتفاع ساقط می باشد.
۳ـ دکتر آمپول زن:
عده ای از برادران و خواهران آمپول زن(اعم از مرد و زن) هستند که در مطب دکتر به کار شریف تزریق اشتغال دارند و دلشان خوش است که دارندگان آمپول و سرنگ( اعم از وریدی و عضلانی)به آنها دکتر می گویند و مثلاً می گویند: آقای دکتر، لطفاً بزنید اینجا یا بفرمایید اینجا یک چایی بخورید خستگی در کنید و……امثال ذالک. در این قبیل موارد هم بهتر است که قانوم سکوت اختیار کند تا در مسیر تزریق آمپول مردم اشکال خاصی پیش نیاید. آمپول زن که دستش به کار نرود، ممکن است جوری دستش بلرزد که بزند دخل یارو را بیاورد!
نویسنده : رضا رفیع در روزنامه اطلاعات
