رضا رفیع :
به هرحال،هر سکه ای دو روی دارد. آدم باید خیلی رو داشته باشد که این واقعیت روشن را زیر سؤال ببرد یا منکر شود. از پیش قاضی هم هر دو نفر راضی برنمی گردند. حتی اگر طرف پیش قاضی، معلق بازی کرده باشد. آنچه که چند روی دارد، سکه نیست؛ بعضی آدمها هستند که نخواستیم نامشان فاش شود. ممکن است رویشان زیادتر شود. والا!…
در قضی? رأی اعتماد هر وزیری هم هر دو روی سکه محتمل است؛ یعنی که طرف یا ممکن است رأی بیاورد یا ممکن است رأی نیاورد. عین همان حال و احتمال که در زمان رأی اعتماد مطرح است. گاهی حتی برخی استیضاح ها سبب خیر هم می شود برای جناب وزیری که اولش ممکن است از شنیدن خبر استیضاخ خود، ناخودآگاه کمی غمناک شده باشد؛اما حافظ از قرن هشتم در گوش او گفته باشد که غمناک نباید بود؛چرا؟…. «شاید که چو وا بینی، خیر تو در این باشد»؛ همین!
یکی از وزرای خوش شانسی که به عنوان سومین وزیر استیضاحی دولت یازدهم ــ حفظ الله کلیده! ــ برای ادای پاره ای توضیحات به مخالفان وزارت خود، پای در مجلس گذاشت؛ وزیر محترم راه و شهرسازی بود که از بس مدارک و مبانی استیضاحش قرص و محکم و مستند بود و مو لای درز آن نمی رفت؛ اگر دو سال پیش در روز رأی اعتماد گرفتنش ۱۵۹ رأی موافق گرفته بود؛ در پایان مراسم باشکوه استیضاح خود، ۱۶ تا رأی دیگرهم بیشتر گرفت و شاد و خندان از در اصلی مجلس خارج شد.
ــ از استیضاح کردن پشیمان گشته ایم/مرحمت فرموده، همان رأی اعتماد اول را پس دهید!(این مطلب را نفهمیدیم چه کسی گفت و از کجا گفت؛ اما هر که بود، صدای رسایی داشت و به احتمال قوی می بایست از ناحی? موافقان استیضاح وزیر، بلند شده باشد. والله اعلم!)
بنا به گفته شاهدان عینی،جناب وزیر که به گفته مهندس باهنر،نائب رئیس مجلس، در میان تمامی وزرای مسکن، قوی ترین فرد محسوب می شود؛ چون کار داشت و بیکار نبود؛ بسیار هم با عجله رفت که وقتش بیش از اینها گرفته نشود و به امور ملت و مملکت خسارت بیشتر وارد نگردد. شاید هم که باز حافظ در گوش او چیزی گفته باشد؛ مثلاً:«مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد» و….. از این دست حرفها!
اعمال وارده بعد استیضاح: به هرحال، این همان روی دیگر سکه است که در صدر مطلب بدان اشارت شد. این دفعه روی خوش سکه به سمت وزیر استیضاح شده قرار گرفت. اشکالی هم ندارد و الان همه خوشحال اند که کابینه دولت دچار مشکل تعمیر و تغییر نشد. چند نفری هم که دم مجلس بودند، چون دیرشان شده بود، به سلامت پراکنده شدند و رفتند. خلاصه همه چی به خیر و خوشی تمام شد رفت. در این جور مواقع؛ یعنی در مرحله پس از استیضاح، اعمالی هست که اگر انجام شود، به آرامش محیط جامعه و اطرافیان،بیشتر کمک می نماید:
۱ــ حفظ خونسردی: چون همه چی برای رضای خدا بوده است؛ فلذا موافق و مخالف،همچنان بر خود مسلط باشند و بدانند که آسایش دو گیتی، تفسیر همین دو حرف است: محبت و مدارا. تا این که چرخ مملکت درست بچرخد و ریگی لای آن نرود. الحمدلله ریگی را هم که در هوا زدیم.
۲ــ ناامید نشدن: هرگزنباید دلسرد و دلواپس شد. راه استیضاح همیشه باز است. آن چیزی که کم است، معمولاً امضاست. خریدن امضا هم که در کشور ما ممکن نیست. از چین هم که نمی شود امضاء وارد کرد. اما با این حال، باز هم نباید ناامید شد. ذره بین هست و می شود تمامی وزرای دولت را زیر ذره بین گرفت. امید که موردی برای استیضاح پرهیجان پیدا شود.
۳ــ اغتنام فرصت: چیزی به اتمام این دوره از مجلس نمانده است. پس خصوصاً برخی از نمایندگان قدر این لحظه های آخر عمر نمایندگی خود را بدانند و طرح ها و پیشنهادهایی را جلو ببرند که دعای ملت پشت سرشان باشد. و مراقب باشند که خدای ناکرده استیضاحی،رای عدم اعتمادی،احضاری،کارت زردی،کم و کسری یی،خلاصه کلام چیزی از این قبیل ها باقی نمانده باشد!چون دیگر وقتی برای اینکه قضایش را به جا بیاوریم نیست. به قول سعدی :مگر این پنج روزه دریابیم. ضمناً آقای وزیر به سلامت عبور کرده از خوان استیضاح هم، با اعتماد به نفس بیشتری به خدمت خلق مشغول شوند و از همین جاده های خطرناک آمار ساز و از همین شهر های شلوغ مثل تهران تا فرصت هست باز هم تا می‌توانند بسازند. که دوران وزارت هم چند صباحی است. نگارنده نیز بیش از این وراجی و حرافی نکند که وقت مخاطب ارزشمند است و ملت و دولت و مجلس باید به کارشان برسند.
منبع : روزنامه اطلاعات – ضمیمه ادب و هنر – ۲۱ مهر ۹۴
