کالبد شکافي «دست دادن»!
محمود سلطاني :
معلوم نيست تا کي ما بايد حرص و جوش رفتار مقامات و مسئولان کشور بويژه مقامات کثيرالسفر به خارج از کشور را بخوريم؟ آخر چرا نمي گذاريد به پروندة اين رانت خوارها برسيم؟ چرا نمي گذاريد حواسمان جمع اختلاس هاي چند ميلياردي باشـد؟ همين کارهــا را مي کنيــد که «ب . ز» را مي گيريم، ب ز شمارة دو پيدا مي شود. دو را مي گيريم، سه مي شود. ديپلماسي جهان در ماهي که گذشت، رخدادي را ثبت کرد که به واقع روي همة حوادث تلخ و شيرين را پوشاند. رخدادي که به زعم برخي بلندپايگان نظام، آنقدر مهيب و مهم بود که اثر آن به اين زودي ها پاک نمي شود. و آن، همانا قرار گرفتن دستان ظريف ما در دستان ناپاک يک مرد اجنبي و بيگانه بود. رخدادي که شاعر در بارة آن گفته:
بر اين صحنه گر جان ببازم رواست! در کالبد شکافي قرار گرفتن دستان ظريف در دستان اوباما ، صد البته بايد بر ملت ما آشکار شود که:
راهرو تنگ بوده؟… که نبوده!
اوباما قشنگ بوده؟…که نبوده( ظريف ما قشنگ تره)!
دست هاي ظريف کج بوده و به سوي اوباما متمايل شده؟… که اصلاً و ابدا!
نيم کاسه اي زير کاسه بوده؟ يعني لمس دستان ظريف مايه دلخوشي و اميدواري بوده؟… که بوده!
عمق فاجعه زياد است. فقط يک دست دادن خشک و خالي که نيست. دستان ظريف ما در دست کسي قرار گرفت که بارها دست صهيونيست معروفي را لمس کرده که نمي تواند بگويد ياهو. به هر روي ، آنچه در اين برهه از زمان اهميت تام دارد، علاج واقعه قبل از وقوع، يعني پيشگيري از تکرار اين حوادث تلخ است. ملت ما بيش از اين طاقت ندارد. بنابراين پس از آشکار شدن گزينه هاي فوق بايد تصميم گرفت:
دستان ظريف را هر جا که باشد، قطع کرد.
دستان ظريف را از پشت بست و پلمب کرد.
بر بالاي دستان ظريف، دو دوربين مدار بسته نصب کرد.همواره چند نفر با درجة شيخوخيت بالا هم همراه ظريف باشند. که البته اين درست است.
خلاصه اين که به قول شاعر:
دست از دست هم کشيم به مهر/ميهن خويش را کنيم آباد!
منبع : روزنامه اطلاعات – ضمیمه ادب و هنر – 21 مهر 94
