هر شب گدایِ خانه ی موسی ابن جعفریم
از سفره اش طعامِ کریمانه می بریم
جِن و مَلَک گدایِ شَهنشاهِ کاظمین
آدم نشسته بهرِ شَفاعت در این حریم
نامش میانِ سینه ی ما حَک شد از ازل
ما نامِ او به نزدِ اجانب نمی بریم
بابُ الحوائج است و نگاه میکند به ما
عمری است با نگاهِ طبیبانه بهتریم
آقای ما به ما نظر از لطف میکند
ما ذره ایم و بر همه دُردانه ها سریم
وقتی که شیعه گشته بلا بر حرامیان
معلوم میشود که همان قومِ برتریم
در راهِ عشق ، ما نشناسیم سر به تن
در راهِ عشق ، جمله مریدانِ حیدریم
هم بی قرارِ روضه ی موسی ابن جعفر و
هم بی قرارٍ چادرِ خاکیِ مادریم
در کاظمین شکر خدا زائــرِ پدر
در قُم غلام و حلقه به گوشانِ دختریم
بهتر ز این ندیده جهان صحنه ای که ما
پَر پَر زنان به سویِ رضا چون کبوتریم
ما عاشقانِ مُردنِ در راهِ مکتبیم
در راهِ عشقِ آلِ علی جمله بی سریم
گر سینه پر شد از غمِ اولادِ مرتضی
مدیونِ لطف و پاکیِ دامانِ مادریم
شاعر : سیروس بداغی
