گزارش یکصد و بیست و نهمین حلقه ی طنز نصف جهان

یکصد و بیست و نهمین حلقه ی طنز نصف جهان با کمال تعجب فقط با یک ربع تاخیر، و با حضور گرم دوستداران طنز آغاز شد.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از دفتر طنز اصفهان، در ابتدا، آقای سلطانی اعلام کردند،” اعصاب درست وحسابی ندارند؛ هرکس شعر یا نثر طنز آورده، بدون ناز و ادا بخواند.(دوره ی ناز خریدن گذشته است. مردم با پول یارانه هایشان فقط می توانند مایحتاجشان را از پشت ویترین نگاه کنند.)
شعر:
“دوش در حلقه ی ما محمود با لبخند گفت:
ناز کم کن که در این حلقه، بسی چون تو شکفت.”
علیرضا یارعلی اولین طنز پردازی بود که کمتر به طنز پرداخته بود، بیشتر به مشکلات شخصی و زن ذلیلی شان.(البته آن هم مشکل کمی نیست.)
محمدابراهیم گرجی نثر بسیار شیرینی خواند، با عنوان عاشقان سینه چاک. که در آن گوشه ای از پایمردی های خود و خانواده شان را جهت حضور در صفوف پر شکوه نذری و صدمه دیدن های مکرر شان را به زیور طبع آراسته بود.
آقای صفایی شعری در مورد سیگار و مضرات آن خواند. که باعث شد، جناب سلطانی خطاب به همه ی سیگاری ها بگوید: “واقعا حیفه این سیگار نیست که شما دارید می کشید؟! ” ( به گمان این حقیر از بدو اختراع سیگار تاکنون هیچ کس چنین جمله تاثیرگذاری از خود به جا نگذاریده بود.)
سپس امین عابدیان شعری خواند با مطلع؛
” دیشب پدرم برای من شام گرفت
از فرط تعجبم دو تا پام گرفت.”
(این از وضعیت پاهاشون، خدا میدونه چه بلایی سر معده شون اومده.)
آقای شیرچیان از خاطرات طنزشان و زنانِ طناز اقوامش گفت. که جناب سلطانی بلافاصله فرمودند؛ با این اوصاف بدم نمی آید، یک زن هم از فامیل شما بگیرم.(بگیرم؟ بگیرم؟)
نفر بعدی آقای غلامعلیان بودند، که سخن خود را این‌گونه آغاز کرد؛ “من شاعر نیستم ولی شاعران را دوست دارم، البته دوست داشتنی یاشون رو”
و چیزی خواند؛ که نه شعر بود، نه نثر، آقای سلطانی گفتند: شما با این شعرتان واقعا ثابت کردید که شاعر نیستید، اما پایه گذارصنعت “واردیف” هستید. چون در شعرتان وزن و قافیه که کلا آزاد بود و ردیف هم تا نیمه های شعر “بنویسیم” بود، ولی به یکباره “ننویسیم “شد.
شاعر بعدی مسعود پایمرد، اعتراف کرد که شاعر است؛ اما شعرطنز ندارد. محمدپوررشیدی هم گفت: شما شعر جدی تان را بخوانید ما قول می دهیم که بخندیم.
آقای سلطانی در مورد واحد درسی بهداشت روانی در دانشگاه صحبت کرد، که یکی از مهترین اصولش اینست.” آدم باید همه را دوست داشته باشد.”(حالا فهمیدم چرا در دانشگاه ها خیلی ها، خیلی ها را دوست دارند. سطح بهداشت روانی شان بالاست.)
شاعر بعدی حمید ربیعیان از نجف آباد،با خرده ریزهایش به جلسه آمده بود؛
” چشم آمریکا و اسرائیل کور
وضع ما خوب است فی کل الامور.”
( آدم جلوی بچه ی خودش اینقدر دروغ می گوید؟)
رزیتا کریمی شاعر بعدی بود، با شعر:
“اوی اونی که زرنگیا به خودِد می بالی
من ساده ام شیره سرم می مالی”
بهاره نژند هم اشاره ای کرد به پخش فیلم از شبکه کیش ؛
” هر کجا، هر چیز را هی ماستمالی می کنی
داستان فیلم را کلا خیالی می کنی.”
که آقای سلطانی گفتند:”شبکه ی کیش بعد از پخش آن فیلم مستند آموزشی، فقط قرآن پخش می کند.”
آقای آزاد هم طبق معمول یک مادرزنیه خواند،با مطلع”
“خدا کند که نگردی دچار مادر زن
و یا چون من نروی زیر بار مادر زن.”
سپس آقای پورشیدی(م.د.ط.ح.ه) گفت: هر اتفاقی در کشور بیفتد فورا اولین اقدام، تعطیلی جلسات طنز است.
آقای نیکوکار هم توصیه اکید مادر زنشان را خواند که:
” با چهره ی افسرده و با خاطر ناشاد
مادر زن من گفت: که ای نادره داماد
در انجمن طنز، نِشین گوشه ی دیگر
ترسم که تن تو بخورد، بر تن آزاد.
سپس آقای طالبی شعری خواند که مطمئنا امشب استقبال همسرشان با شب های دیگر فرق می کند.( لنگه کفش، یا جارو مسئله اینست)
” نوآوری کنید عزیزان که یار نو
خیلی زیاد با کهنش فرق می کند.”
(عرض نکردم.)
آقای حکیمی چند دوبیتی خواند؛ درمدح آقای سلطانی، آقای سلطانی هم گفتند:”این بخش از حلقه خیلی مهمه، خوب گوش کنید.”(یه جوری گفتند، خیلی مهمه، فکر کنم تو امتحان بیاد)
سپس آقای محمد رضایی چند فرانو، و آقای یعقوبی هم شعری برای عمو نورزو خواند.
حسن ختام جلسه، متن طنز آقای محمود سلطانی بود با عنوان” پیش به سوی دولت مجازی” که در آن پیشنهادات بی شرما…(ببخشید) پیشنهادات خوبی به دولت و وزاتخانه ها داده بودند. پیشنهادهایی برای نام و شعارهایی برای تشکیل دولت مجازی صدرصد تضمینی، بدون درد، بدون خونریزی(دیگه یه ذره سوزش رو تحمل بفرمائید.)
مثلا وزارت بهداشت” کاری نداره، بمال روش خوب میشه” وزارت آموزش و پرورش” کاری نداره اَ اِ اُ کن، خودت یاد میگیری و…
در پایان ضمن آرزوی افزایش تولیدکنندگان به اطلاع می رساند؛ مصرف کنندگان این حلقه بیش از تولید کنندگان بودند.