متن پرسش:
سلام. می خواستم بگویم من بیشتر مواقع نمی توانم به روی بقیه لبخند بزنم و بیشتر توی جمع اینطوری می شوم یا حتی وقتی در جمعی هستم. اگر خوشحال باشم و ببینم دیگران خیلی از من شادترند یکمی روحیم را از دست می دهم. چکار کنم بتوانم بیشتر بگم و بخندم و این خنده زوری و اجباری نباشد. خیلی ممنون.
پاسخ :
دوست گرامي
خنده يكي از بزرگترين و موثرترين ابزارهاي برقراري ارتباط با ديگران است از طرف ديگر خنده يك رفتار اجتماعي است كه با يادگيري در ارتباط است. به عبارت ديگر خنديدن هم مثل هر رفتار اجتماعي ديگر نيازمند تمرين است. معمولاً كودكاني كه در محيط هايي خشك و بي روح و يا تحت قوانين انعطاف ناپذير و خشن تربيت مي شوند به تدريج ياد مي گيرند كه در هر شرايطي به شدت احساسات خود را سانسور كنند و كم كم خنديدن براي آنها دشوار مي شود. باور اشتباهي كه در اينگونه افراد وجود دارد اينست كه خنديدن بايستي مشروط باشد يعني بايد دليل قاطعي براي خنديدن داشت در صورتيكه خنديدن نيازمند دليل و برهان نيست و نوعي واكنش طبيعي به محركي است كه فرد را به خنديدن وادار مي كند.
به اين ترتيب چون خنديدن بخشي از تعامل اجتماعي محسوب مي شود لازم است اولاً فرد مهارت هاي ارتباطي خود را تقويت كند ثانياً به تمرين خنديدن بپردازد. در حقيقت توانايي خنديدن به اشتباهات خود، سخت نگرفتن مسائل، خنديدن با ديگران و نه به ديگران ممكنست با خنده هاي تصنعي شروع شود اما به تدريج دروني تر شده و به يك رفتار طبيعي تبديل مي گردد. از طرف ديگر چون مغز انسان قادر به تميز دادن خنده طبيعي از خنده تصنعي نيست در صورت خنديدن، به هر حال فرايند توليد ماده دوپامين كه در رفتار خنديدن موثر است صورت گرفته و شخص احساس شادي مي كند. پس بهتر است به جاي منزوي شدن و كناره گيري از جمع، حضور پر رنگ تري داشته باشيد و از طريق تعريف كردن و در ميان گذاشتن لطيفه ها و يا مطالب بامزه اي كه از ديگران شنيده ايد و يا در جايي خوانده ايد به تدريج بيشتر ابراز وجود كنيد و تعامل اجتماعي بيشتري داشته باشيد.
فرهنگسرای پرسش
http://www.porsesh.ir/
