قرن‌ها پیش بشر با ممارست و تحقیقات گسترده به علم سنگ‌اندازی دست یافت. سالیان سال برای شکار حیوانات گردن کلفت، بد دهن و بد بدن و همچنین در عملیات ساخت و ساز منزل از آن استفاده بشر دوستانه صورت می‌گرفت، اما کمی بعد وقتی عده‌ای در کار مردم سنگ‌اندازی کردند، متوجه معایبش شدند و رفته‌رفته شاهد افول سنگ‌اندازی بودیم (البته در مسابقات فوتبال همچنان بشدت به زیست خود ادامه داده و هم اکنون یکی از بخش‌های مفرح و جذاب فوتبال در کشورهای باحال سنگ‌اندازی است.)
در سال‌های اخیر با پیشرفت تکنولوژی بشر به علم خویش‌اندازی دست یافته است که به مراتب از سنگ‌اندازی جذاب‌تر به نظر می‌رسد. سلاسفه (سلفی‌گران) هر روز مونوپاد به دست راهی جنگل‌ها، پشت‌بام‌ها، کوه‌ها، دریاها، آتشفشان‌ها و… می‌شوند تا عکس‌های «چقدر خوبیم ما» بگیرند و در شبکه‌های اجتماعی منتشر کنند و مورد لایک دیگران واقع شوند و در حالت ایده‌آل شیریده گردند.
در ابتدا ما هم مثل همه مردم از این اتفاق استقبال کردیم و هر روز در کنار فعالیت‌های روزانه ارزشمند خود (مانند خواندن روزانه پنج میلیون پیغام تلگرامی و اینستاگرامی در گروه‌های نخبگان و اندیشمندان)، ساعتی را به خویش‌اندازی می‌پرداختیم. به‌غیر از عمه، خاله، دایی و خانواده محترم رجبی، چند نفر از دوستان هم از عکس‌هایمان لذت می‌بردند، اما این روزها آمارهای عجیبی از میزان مرگ و میر سلفی‌گری به گوش می‌رسد. مثلا در هر ۵۰۰ فلاش، یکی از سلاسفه نقص عضو پیدا می‌کند. یا هر روز یک نفر به خاطر سهل‌انگاری در لحظه عکسبرداری جان خود را از دست می‌دهد!
سقوط از بالای پشت‌بام، له شدن زیر قطار، خورده شدن توسط شیر و دایناسور، غرق شدن در وان حمام، ذوب شدن در مذاب آتشفشان و… تعدادی از این مرگ‌های دلخراش به شمار می‌آیند. دانشمندان پیش‌بینی کردند در آینده نزدیک به علت بازنشستگی موضوع «تابستان خود را چگونه گذراندید؟»، از موضوع «مرگ بهتر است یا سلفی؟» در کلاس‌های انشا بهره‌برداری می‌شود.
منبع : جام جم
