از فرمايشات ما
رضا رفيع :
ياد دوران گل آقايي مان به خير!…هر سال كه مقام شامخ گل آقايي مي خواست اطعام مسؤولين كند و افطاري دهد؛ از هر جريان و جناحي دعوت مي كرد و معتقد بود كه آبدارخانه شاغلام عوام،مسقط الرأس همدلي و همزباني است. مي گفت، دم در كه رسيديد، واجب تر از خاموش كردن موبايل ها، كنار گذاشتن نام و عنوان جبهه و جريان و جناح و از اين مقولات و معقولات سياسي است. خدا خودش در اين ماه رحمت و مهرباني، همه را با هم بر خوان كرمش مهمان كرده و از جناح و جريان شان هم چيزي نپرسيده؛ خب ما چرا اين چنين نكنيم. مگر بنده همان خداي فراجناحي نيستيم؟…
در افطاري به اصطلاح فراجناحي گل آقا، تابلو نوشته هايي هم در اطراف مجلس به در و ديوار نصب مي شد كه محل جلوس برخي از مهمانان را نشان مي داد: محل استقرار جناح راست ميانه رو؛ مكان نشستن جريانات اصولگراي مستقل؛ جايگاه جلوس اشخاص اصلاح طلب؛ محل قرار گرفتن جريانات بي طرف؛ مكان جلوس راست متمايل به چپ؛ محل استقرار چپ متمايل به راست؛ جايگاه خاص نيروهاي خودجوش؛ محل نشستن افراد مخافق(گاهي مخالف،گاهي موافق)؛ و….
اين تقسيم بندي ها،هرچه بود، به زبان طنز بود و جدي نبود. ناگفته نماند كه چندتايي از آن تابلونوشته ها نيز از ارتكابات خود حقير بود. گل آقا با خنده و شوخي به خود مسؤولان مي گفت:«آبدارخانه گل آقايي ما بلاتشبيه حكم همان كشتي نوح را دارد. از هر جناح و جرياني، يك جفت مهمان در افطاري آن حضور دارند!»…. همه هم در كمال همدلي و همزباني، از اين شوخي، مي خنديدند و كسي چيزي به دل نمي گرفت. مي گرفت؛ شاغلام عوام،سبيلش را دود مي داد!
حالا سالها از آن دوران مي گذرد و من همچن ان در حسرت يك افطاري فراجناحي،كشك خودم را مي سابم و مي سايم. الآن در افطاري ها رسماً صحبت از جناح و جريان است. نمونه اش همين افطاري رياست جمهوري خودمان . به عين و اصل خبر دقت بفرماييد.
خبر دعوت يه افطاري: «برخي از نمايندگان و شخصيت هاي سياسي اصولگرا،امشب مهمان ضيافت افطار رئيس جمهور هستند. سال گذشته نيز فعالان سياسي اصولگرا و اصلاح طلب، به طور جداگانه در ضيافت افطاري رئيس جمهور شركت كردند.»ــ به نقل از خبرگزاري ها
گمانه زني سياسي: هرچند كه از جزئيات ماجرا اطلاع دقيقي نداريم؛ اما اين مانع نمي شود كه در حد يك گمانه زني ناقابل نتوانيم در باب چرايي و چيستي اجراي طرح تفكيك جناحي در دعوت به ضيافت افطاري چهره هاي سياسي، حرف بزنيم. آن هم ما كه اگر حرف نزنيم، مي ميريم. فلذا در اين راستا چند گمانه زني داريم:
1ـ جلوگيري از نزديكي مواضع: چون همنشيني، نزديكي مي‌آورد؛ به خصوص وقتي كه دست و پا تنگ باشد؛ خداي نكرده ممكن است اشخاص وابسته به دو جناح مقابل، مواضع شان اندكي به هم نزديك شود و متوجه شوند كه خيلي هم مقابل هم نيستند. همه شان يارانه بگير دولت اند. در نتيجه، ممكن است كم كم اصل لزوم وجود حزب و ضرورت صدور بيانيه هاي شداد و غلاظ سياسي، زير سؤال برود و سنگ روي سنگ قرار نگيرد.
2ـ اجتناب از شكاف مرامي : گاهي بعضي اشخاص و جريان‌هاي سياسي و فكري، وقتي كه به هم نزديك تر مي شوند؛ تازه وارد جزئيات اخلاقي و مرامي هم مي شوند و مي فهمند كه يك تصوير كلي و دورادور از اختلافات ميان هم داشته اند؛ و اگر دقت كنند، اختلاف هاي بيشتري پيدا مي كنند. خب اين اتفاق ناگوار، قطعاً باعث ازدياد شكاف مي گردد كه خوب نيست.
3ـ امكان توسعه غذايي: وقتي جناح ها و جريان ها جداگانه دعوت شوند؛ امكان رعايت نوع و تناسب غذا با طرز نگاه و نگرش اشخاص و گروهها بيشتر هست. مثلاً شايد اصولگراها آبگوشت دوست داشته باشند و قيمه و قرمه سبزي؛ اما جريانات اصلاح طلب، پيتزا و لازانيا و شينسل مرغ. جامعه تك غذايي، سوء تغذيه مي آورد. انتخاب، حق همه است. حالا: يكي آبگوشت، يكي پيتزا پسندد!
4ـ افطاري بي دردسر: زمان افطاري گل آقا، مسائل هسته اي خيلي مطرح نبود و اگر بود،به اين شدت و حدت و جديت نبود. الآن مهمانان ضيافت افطاري رئيس جمهور، يك در ميان، ممكن است دلواپس باشند يا دلواپس نباشند؛ اجازه بدهند يا اجازه ندهند؛ موافق اندازه غني سازي باشند يا نباشند؛ با قدم زدن در حاشيه مذاكرات موافق باشند يا مخالف باشند؛ و…… از اين قبيل حرفها. فلذا حق بدهيد كه وقتي به اصطلاح قر و قاطي باشند و سر سفره هي چشمشان به هم بيفتد،همان يك لقمه افطاري رئيس جمهور هم به راحتي از گلوشان پايين نرود. مگر به ضرب نوشابه كه مي‌گويند ضرر دارد و ما راضي به ضرر دوستان نيستيم. ممكن است افطاري فراجناحي در عمل تبديل به فروجناحي بشود. نگاهها و اخم ها در هم فرو برود!
منبع : روزنامه اطلاعات – 23 تیر 94
