رحیم رسولی، طنزپرداز با اشاره به درگذشت زرویی نصرآباد گفت: ابوالفضل زرویی نصرآباد زبان خاص خودش را داشت و آن چیزی که او را از سایرین متمایز می‌کرد؛ ادیب بودنش است. درست مثل اخوان که در دوره‌های قبل به دلیل ادیب بودن از سایر شاعران متمایز بود.
به گزارش شیرین طنز، رحیم رسولی، طنزپرداز در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) اظهار کرد: زرویینصرآباد متناسب با اخلاق خودش که فردی مهربان، آشتی‌خواه و باادب بود، شعر و طنز می‌نوشت. او بر اساس اخلاق، ادب و تربیت خانوادگی خاص کار می‌کرد و زندگی خاص خودش را داشت.
وی ادامه داد: زرویی با دادن اسامی و القاب به خودش مخالف بود و می‌گفت که «آستان مقدس ابوالفضل زرویینصرآباد برای ما خوب نیست.» بنابراین من هم به خواسته او عمل می‌کنم و دوست ندارم که لقب خاصی به او بدهم و بگویم که فلان است؛ چراکه واقعا بی‌نظیر بود و هر لقبی برازنده اوست.
این طنزپرداز پیشکسوت با اشاره به قلم زرویینصرآباد گفت: ابوالفضل زرویی نصرآباد زبان خاص خودش را داشت و آن چیزی که او را از سایرین متمایز می‌کرد؛ ادیب بودنش است. درست مثل اخوان که در دوره‌های قبل به دلیل ادیب بودن از سایر شاعران متمایز بود.
وی افزود: آن چیزی که اخوان را خاص‌تر می‌کرد ادبیات سیال او بود و به نظرم زرویی نیز در ادبیات طنز معاصر ما یک ادبیات سیال داشت و ما مثل او کم داریم.
رسولی در توضیح آثار زرویینصرآباد اظهار کرد: آثار بسیار ماندگاری از زرویی به یادگار مانده است اما سوال من این است که چرا او روی آنتولوژی طنز معاصر کار نکرد و این اثر را ننوشت. به اعتقاد من او دانش و توانایی لازم برای انتشار این اثر ماندگار را داشت و حتی می‌توانست کتابی مثل تاریخ تحلیلی شمس لنگرودی را در بخش طنز بنویسد.
وی ادامه داد: من هم مثل بسیاری از دوستان و همکارانم معتقدم که زرویینصرآباد به حقش نرسید اما سوال این است که آیا او خودش به دنبال گرفتن حقش بوده است؟ به نظرم همین ویژگی‌ها او را خاص و ماندگار کرد؛ چراکه مانند بسیاری از دوستان طنزپرداز علاقه‌ای برای نشان دادن خودش نداشت.
شاعر مجموعه شعر طنز «خرتناق» در توضیح نقش زرویی نصرآباد در ادبیات طنز معاصر گفت: اگر بخواهم صحبت‌هایم را درباره زرویی خلاصه کنم باید بگویم که او مُلّای طنز فارسی بود و درست در زمانی به این جایگاه رسید که خوش می‌گفت «من بی‌سواد طباطبایی هستم؛ چراکه هم مادرم و هم پدرم بی‌سواد بوده‌اند.»
وی افزود: زرویینصرآباد از نسل انسان‌های در حال انقراض بود و ما امروز بیش از هر زمانی نبود او را احساس می‌کنیم. ادب ذاتی زرویی به او اجازه نداد در هجو و هزل وارد شود در حالی که این بخش هم از بخش‌های مهم ادبیات طنز است.
رسولی در پایان گفت: زرویی تلاش زیادی کرد و باعث بازشدن زبان خیلی از افراد شد. اگر امروز ما در کشور طنزی داریم، بدون شک او از نخستین کسانی بود که پایه‌گذار این حرکت بوده است و امیدوارم که نسل جوان و شاگردان او بتوانند راهش را ادامه دهند.
