نشاط اجتماعى عالی است!
آخیش ش ش …….مردیم از خوشی! این نشاط اجتماعى هم عجب چیز خوبی بوده است و ما غافل. مدام دنبال نشاط اشتباهی بودیم و همچین خیال می کردیم که نشاط فردی بالاترین نشاط هاست. نگو این که نشاط جمعی و اجتماعی هم اگر باشد معرکه است. اگر معرکه نبود که یک همچو سازمان عریض و طویلی مثل سازمان ملل، سالها پیش برنمی داشت دست به یک ارزیابی گسترده در راستای بررسی جایگاه نشاط اجتماعى در کشورهای مختلف بزند.
حتماً و حکماً انبوه کارشناسان کارکشته این سازمان، یک چیزی دیدند که دست به همچین کاری زدند. درست است که به گزارش فدرال رزرو آمریکا، نرخ بیکاری در این کشور تا پایان امسال دو رقمی می شود، اما هنوز آنقدر بیکار که نیستند. خدای نکرده، مرض هم که ندارند. فلذا در این نشاط اجتماعی لابد یک حکمت جهانی عام المنفعه ای وجود دارد که جایگاهش باید قرص و محکم باشد.
توصیه نشاط آور:
بخند تا دنیا به روت بخندد……(نیشت را ببند!…تا این اندازه که نگفتند. همه چی استانداردش خوب است.)
در همین راستاست که وزارت کشور ما نیز نظر به ضرورت توجه مبرم به این موضوع؛هفشده سال پیش، اقدام به ارائه یک طرح اسطقس دار اساسی به نام «طرح نشاط اجتماعی» نمود که ما همان زمان از این سرعت عمل بالا تشکر کردیم.
تا جایی که حافظه ناقص مان یاری می کند، کلیات این طرح در ۱۰ محور به تصویب شورای اجتماعی کشور رسیده بود و ما همان موقع، پیش بینی نمودیم که عنقریب نشاط اجتماعى و بالا بردن سطح آن ، بیش از همیشه جدی گرفته خواهد شد.
طوری که شاید مجبور شویم نشاط اضافی را به کشورهای دیگر صادر کنیم. و دیدید که سالهای بعدش این اتفاق افتاد و سطح نشاط مان چنان بالا زد که ماندیم با اضافه اش چه کنیم!
نشاط رودکی وار:
ای بخـارا شـاد باش و دیـر زی
طرح شادی سوی مان آید همی
توضیح ادبی ــ سیاسی :
مصرع دوم بیت بالا در پاره ای از نسخ قدیمی چاپ جدید، به صورت «میر زی تو شادمان آید همی» نیز آمده است همی، که مساله ای نیست. ما قرائت خودمان را داریم، امثال رودکی هم قرائت خودشان را. جامعه چندصدایی یعنی این!
پیرو همین احساس ضرورت فلسفی وجود نشاط در جامعه ــ سوای نشاط انتخاباتی که گذراست؛مسئولان دلسوز فرهنگی جامعه با تأکید اکید بر اهمیت و حساسیت استراتژیک نشاط جمعی، از همان زمان، به شدت پیگیر اجرایی شدن طرح نشاط اجتماعى شدند؛ به گونه ای که کارهای دیگر خود را رها کردند.
بسته پیشنهادی:
از آنجا که طنزنویسان، بیش از سایر اقشار جامعه در خصوص شناسایی نشاط اجتماعى ، اهل بخیه اند و اصلاً خودشان اینکاره اند و هزار ویک راهکار اصولی در راستای افزایش میزان نشاط دارند؛ عجالتاً به چند فقره از عوامل نشاط آفرین، به طور فشرده و ام پی تری شده اشاره می شود. العاقل یکفی الاشاره:
۱ـ توجه به بهداشت روانی:
باید روان مردم را بهداشتی کرد. نوارهای آرامبخش در اختیارشان قرار داد که موزیک ملایمی در آنها ضبط شده باشد و افراد با گوش دادن به آن دچار حالت بسط و نشاط شوند. چیزی که بیگانه ها به آن اصطلاحاً ریلکسیشن می گویند که بیخود می گویند. همین بسط و نشاط خودمان بهتر است. آنها زیادی ریلکس هستند. در فرهنگ ما اگر طرف مشکل داشته باشد و مرخص باشد، می گویند طرف راحت است.
۲ـ افزایش میزان ارشاد:
وجود گشت های ارشاد در سطح خیابان ها خبر از اجرای طرح انضباط اجتماعی و افزایش امنیت و آرامش جامعه می دهد که با مشاهده آن خیال مردم راحت می شود و دغدغه های آنها بابت ناامنی بر طرف می گردد. فقط می ماند ناامنی رانندگی در سطح خیابان ها و عدم رعایت حقوق یکدیگر که خودش به مرور راست و ریس می شود. این چیزهای اخلاقی را بیرون نمی توان کرد، الّا به روزگاران.
۳ـ برگزاری مجالس ختم:
هر مجلس ختمی که برای فوت بهنگام یا نابهنگام یکی از دوستان و آشنایان برگزار می شود، اطرافیان متوفی آنقدر گریه می کنند که کاملاً خالی می شوند. در نتیجه آماده می شوند که روزهای بعد بیشتر با نشاط باشند و به کارهای ورثه بخندند. پس باید گریه را جدی گرفت و دانست که آخر هر گریه ای صد خنده ای است/مرد آخربین، مبارک بنده ای است و از این جور حرفها.
۴ـ تکریم ارباب رجوع:
باید قوانین اداری طوری در عمل خوب اجرا شوند که احترام ارباب رجوع حفظ شود و هرچند از قوم پارس است ،اما احساس پاس کاری به او دست ندهد. پاس دادن فقط در فوتبال خوب است. روح ارباب رجوع را باید با برخورد زیبا و قشنگ، ماساژ داد. بعید است کسی به روح اعتقاد نداشته باشد.
۵ـ برگزاری مجالس شادی:
تجربه نشان داده است که در ایجاد نشاط اجتماعى ، برپایی مجلس شادی و تمرین شادمانی جمعی و سوق دادن مرده به این سمت نیز مفید و مؤثر می باشد. مجلسش اگر عروسی و دامادی باشد، چه بهتر. با این کار، به تدریج بساط قرص های نشاط آور نیز برچیده می شود. آنچه بد است، ذغال خوب و رفیق ناباب است.
منبع : روزنامه اطلاعات
