رضا ساکی، طنزپرداز، بیان کرد: در کنار طنز، یک بخش اخمو و جدی هم داریم که قرار است در کنار خنداندن مخاطب، او را به فکر وادارد.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری، رضا ساکی، طنزپرداز، در یکی دیگر از کارگاه‌های آموزشی «مکتب‌خانه طنز» که سه شنبه ششم بهمن در سالن زنده یاد امیرحسین فردی حوزه هنری برگزار شد، به بیان مواردی درباره چگونگی نوشتن طنز مطبوعاتی پرداخت.
ساکی ضمن اشاره به اینکه شوخی با خبرها، از قالب های قدیمی طنز است که هنوز هم طرفدار دارد، ادامه داد: این کار، سهل و ممتنع است و لازم است اصولی درباره نگاه طنزآمیز به خبرها رعایت کرد.
وی با بیان اینکه طنزنویس، ابتدا باید خبرها را به خوبی رصد کند، گفت: بعضی از خبرها هستند که آنقدر طنز پررنگی در آن ها دیده می‌شود و خودشان جهان وارونه دارند که نیازی به جست‌وجوی زیاد ندارند و فقط کافی است طنزنویس کمی زمان و حوصله صرف کند، اما برخی خبرها هستند که عناصر متناقض آن ممکن است به راحتی به چشم نیایند و این هنر و هوشمندی طنزنویس است که درون‌مایه طنز را در آن‌ها پیدا کند.
نویسنده داستان طنز «سمساری» ادامه داد: خبرهایی که عدد و رقم و آمار دارند، معمولا سوژه خوبی برای نگاه طنز دارند و می توان از ظرفیت بزرگ و کوچک بودن اعداد برای آن نوشتن طنز درباره آن واقعه استفاده کرد. جابه‌جا کردن کلمات و بازی گرفتن از آن ها به عنوان مثال بازی با مشاغل، نگاه نوستالژیک به موضوعات و بسیاری از راهکارهای دیگر نیز برای طنزنویسی به کار می آید.
ساکی افزود: وقتی با خبری مواجه می شویم که می خواهیم آن را در قالب طنز مطبوعاتی به نگارش دربیاوریم، باید ببینیم می توان نسبت به آن شوخی کوچکی کرد و بعد آن را ادامه داد یا نه؛ اگر چنین قابلیتی را در آن خبر دیدیم، بعد می توان ارکان خبر را جدا کرد و دید به کدام بخش آن می توان بیشتر با نگاه طنز پرداخت؛ درواقع باید روایت خودمان را از خبر پیدا کنیم.
این طنزپرداز همچنین گفت: موضوع مهم دیگری که لازم است در هنگام نوشتن طنز به آن توجه داشته باشیم، این است که بدانیم برای هر خبر چقدر باید توضیح طنزآمیز بدهیم. گاهی بسنده کردن به یک جمله کافی است و اگر بیشتر بگوییم و در دام توضیح دادن خودمان بیفتیم، بار طنز را از آن می گیریم و بعضی سوژه ها هستند که این امکان را به ما می دهند که موضوع را بیشتر بپرورانیم.
مدرس جلسات «مکتب‌خانه» طنز حوزه هنری تاکید کرد: همیشه در کنار طنز، یک بخش اخمو و جدی هم داریم که قرار است در کنار خنداندن مخاطب، او را به فکر وادارد. بنابراین مهم است که، در ابتدا، طنزنویس هنگام مواجه شدن با خبر، تکلیفش را با آن موضوع روشن کند، موضعش را بشناسد و بداند چه می خواهد بگوید. در این صورت است که انسجام در متن رعایت می شود و خواننده هم منظور اصلی نویسنده را درک می کند.
