یك نویسنده طنزپرداز گفت: اگر می‌بینیم داستان‌های طنز با موضوع انقلاب كم هستند، به دلیل این است كه درگیر طنز ژورنالیستی شده‌ایم.
به گزارش شیرین طنز، رضا ساكی نویسنده و روزنامه‌نگار طنزپرداز، در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری با بیان اینكه حوادث انقلاب اسلامی، مانند بسیاری از دیگر حوادث و وقایع كشور، جنبه كمدی هم دارد، اظهار كرد: در روی كار آمدن نیروهای انقلابی و رفتن نیروهای سابق شاهد یك نوع كمدی هستیم. شاید اگر سریال «كیمیا» می‌خواست می‌توانست وارد این فضاهای كمدی شود و كسانی كه منافع خود را از دست رفته می بینند و دست و پاهایی را كه می زنند به شكل كمدی نمایش دهد.
رضا ساکی
وی ادامه داد: می‌توان حوادث انقلاب را با زبان طنز روایت كرد. مهرداد صدقی در كتاب «آب‌نبات هل‌دار» تلاش‌های خوبی در زمینه طنز انقلاب كرده است. اما اگر می‌بینیم این گونه آثار كم هستند به دلیل این است كه در طنزنویسی درگیر طنز ژورنالیستی شده‌ایم.
این نویسنده همچنین گفت: ورود به موضوعات تاریخی همچون انقلاب اسلامی علاوه بر سواد و مطالعه زیادی كه می‌خواهد یك نكته مهم دارد و آن هم اینكه كسانی می توانند از انقلاب بنویسند كه آن را دیده باشند. بخش مهمی از رمان و قصه نویسی تجربه زیسته نویسنده است و باید تجربه كرده باشد تا بتوانند به خوبی اثری را خلق كند.
ساكی خاطرنشان كرد: من داستان به هم پیوسته كوتاهی درباره روزهای اول جنگ به طنز نوشتم و در برنامه تلویزیونی اثرم را به نام «داستان‌های اردوگاه عباس آباد» خواندم و بعدا دیدم طنز در دفاع مقدس چقدر جای كار دارد. من در خرم‌آباد آن روزگار جنگ را حس كردم و به همین دلیل از آن نوشتم. نقدی به نویسندگان نسل بعد از خودم داشتم و می گفتم شما چرا رباعی جنگ می نویسید. شما صدای نسل خودتان باشید. بگذارید رباعی های جنگ را دیگرانی كه تجربه كرده‌اند بنویسند.
نویسنده كتاب «بابا باتری‌‍دار می‌شود» با تاكید بر اینكه جنگ به نویسندگان و هنرمندان فرصت تولید آثار هنری درباره انقلاب اسلامی را نداد، گفت: شاید برای نگارش حوادث انقلاب اسلامی و حوادث پیش از آن، باید به سراغ نویسنده های پیش‌كسوت و كسانی كه در آن فضا بوده‌اند، رفت. این گونه نویسندگان خیلی راحت‌تر می‌توانند روایتی كمیك از انقلاب اسلامی ارائه كنند تا نویسنده‌ای كه از راه مطالعه یا دیدن فیلم و مستند آن واقعه را درك كرده است.
به گفته ساكی، می‌توان به كتاب‌های تاریخ شفاهی و مستندات تاریخی رجوع كرد و از طریق مطالعه این آثار، رمان و داستان انقلاب نوشت.
وی تصریح كرد: داستان انقلاب ما نیاز به رویكردهای تازه تر هم دارد. می‌توانیم رمان‌های طنز انقلاب را با تصویرسازی تركیب كنیم و كلیشه ها را بشكنیم. مامور ساواكی لزوما یك مامور كت و شلواری با كراوات نیست. واقعیت‌های انقلاب را می‌توانیم با طنز خیلی بهتر نشان دهیم.
این نویسنده با اشاره به اینكه رمان‌ها و داستان‌های طنز انقلاب اسلامی به خوبی دیده نشده است، گفت: كتاب «شاهنشاه در كوچه دلگشا» نوشته محمدعلی علومی نیز یكی از آثار طنزی است كه با موضوع انقلاب اسلامی نوشته شده و متاسفانه به درستی دیده نشده است؛ در حالی كه اثر ارزشمندی است.
ساكی همچنین گفت: در مورد نوشتن داستان طنز انقلاب، بخشی از انتظار باید به سمت داستان‌نویسانی برود كه تاریخ را روایت كرده‌اند و ای كاش این بزرگان در كتاب‌هایی كه در آینده می‌نویسند گاهی از زبان طنز هم استفاده كنند. گاهی استفاده از جلوه‌هایی از طنز و كمدی در آثار جدی كه می توان به آن كمیك گفت، می‌تواند فضاهای تازه‌ای را ایجاد كند. كسانی كه شهرت به طنزنویسی ندارند هم می‌توانند از چنین روش‌هایی در آثارشان استفاده كنند. همچنین باید تبلیغ و معرفی خوب برای كتاب‌های طنز انقلاب وجود داشته باشد و باعث شود مردم هم تاریخ را بخوانند و هم اوقاتشان با طنز خوش شود.
