مجتبی احمدی ـ‌شاعر و طنزپرداز کشورـ گفت: محفل صمیمانه طنز «قندشکن» یزد یک کارگاه آموزشی متنوع است که با حضور نسل‌های مختلف ادبی برگزار می‌شود.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از روابط عمومی حوزه هنری استان یزد: مجتبی احمدی ـ‌شاعر، طنزپرداز و روزنامه‌نگار‌ـ که مهمان یازدهمین محفل طنز «قندشکن» یزد بود، این محفل را یک کارگاه آموزشی دانست و گفت: فضای صمیمانه و دوستانه‌ی این محفل به شاعران، نوقلمان و طنزپردازان جوان کمک می‌کند تا با خیال راحت و آسوده، توانایی‌ادبی و آثار خود را ارائه و قرائت کنند.
وی افزود: این محفل صرفا شعرخوانی نیست. در این برنامه کارشناسانی حضور دارند که در حد توان، بعد از شعرخوانی شاعران و طنزپردازان نکات آموزشی لازم را درباره آثار بیان می‌کنند که بسیار مؤثر است. در واقع شعرخوانی تا حدودی با فضای نقد و بررسی و آموزش پیوند خورده که از محاسن این محفل است.
این کارشناس ارشد ادبیات فارسی حضور نسل‌های مختلف ادبی استان در این محفل را سومین ویژگی آن عنوان کرد و اظهار داشت: در این برنامه، ترکیبی از جوانان و پیشکسوتان عرصه شعر و ادب این دیار حضور می‌یابند که به تنوع آثار و فضای شعرخوانی کمک می‌کند.
احمدی به نقش این محفل در معرفی استعدادهای ادبی و ارتقای طنز استان هم اشاره کرد و گفت: بر اساس یک دهه تجربه‌ام در عرصه طنز کرمان اعم از جشنواره، محفل، کارگاه‌های آموزشی، انتشار مجله طنز و شب شعر عمومی طنز، معتقدم استمرار و تداوم این محفل می‌تواند به کشف استعدادها و ارتقای طنز استان یزد کمک کند.
وی بیان داشت: این محفل ادبی آموزشی تعدادی از نوقلمان و جوانانی که تازه وارد این عرصه شده‌اند را دور هم جمع کرده که استمرار آن به همت برگزارکنندگان و حضور منظم شرکت‌کنندگان نوید بخش آینده خوبی برای طنز این استان خواهد بود.
این طنزپرداز کرمانی آموزش در این عرصه را بسیار مهم دانست و گفت: استعدادهای طنز نباید رها شوند، باید دوره‌های آموزشی برای آنان برگزار شود، هم مجری برگزاری و هم نوقلم‌ها و هنرجویان به طور جدی بحث آموزش را دنبال کنند و خود را بی‌نیاز از آموزش ندانند. طنزپردازان یزدی باید در کارگاه طنزنویسی که شنبه‌های هر هفته در حوزه هنری استان برگزار می‌شود حضوری فعال و پویا داشته باشند و از این فرصت در جهت فراگیری طنز بیشتر استفاده کنند.
احمدی به وجه اشتراک طنز یزد و کرمان هم گریزی زد و گفت: یک سری نزدیکی‌های فرهنگی در این دو استان کویری متجلی است و اتفاقا آنجا که سختی و دشورای بیشتری وجود داشته از دل همین کاستی‌ها و ناراستی‌ها طنز پویاتر و بالنده‌تری هم در آن به وجود آمده است.
وی در خصوص جایگاه طنز با گویش محلی و بومی نیز به کتاب «باغ لبخند» سروده محمود صادق‌منش طنزپرداز یزدی و آثار یکی از شاعران کرمانی اشاره و تصریح کرد: یکی از راه‌های حفظ فرهنگ غنی عامه و فولکلور ارزشمندی که در ایران وجود دارد مانند لغات، اصطلاحات، گویش‌ها و آداب و رسوم که می‌توان از آن‌ها برای غنا بخشیدن به اثر ادبی بیشتر بهره برد، توجه به طنز بومی و محلی است.
وی درباره وظیفه یک طنزپرداز در قبال مسائل روز اظهار داشت: به نظر من کار طنزپرداز انتقاد است. نه این که صرفا یک انتقاد تند و تیز و تلخ داشته باشد البته این‌ها هم می‌تواند باشد، اما انتقادی که با زبان خوش و نرم و با ملاحت ترکیب می‌شود می‌تواند حس شیرینی به مخاطب منتقل کند اما درونش برپایه تلخی‌هایی استوار است. طنزپرداز مشکلی را در جامعه می‌بیند و آن مشکل او را مجبور به خلق اثر می‌کند و از جایگاهی به مسائل نگاه می‌کند که با نگاه اهل سیاست و با نگاه مردم عادی متفاوت است.
این شاعر در پایان افزود: طنزپرداز از یک منظر منتقدانه به سراغ موضوعات می‌رود و هدفش اصلاح است. او کاستی‌ها را یاد آور می‌شود تا بلکه گوشزد و تلنگری برای اصلاح این کژی‌ها باشد.
مجتبی احمدی در حال حاضر یک مجموعه شعر طنز با نام موقت «ایمان با نون اضافه» و یک اثر پژوهشی در حوزه طنز با عنوان «نقد و بررسی طنز در شعر معاصر کرمان» را آماده چاپ دارد.
