- دنیا دار مکافات است اما بعضی ها دار فانی را زود وداع می گویند.
- دنیا هزار رو دارد یک طرف آن روی سگ من است.
- مغزهای گردو همفکرند.
- مرد “یک پا” نمی توانست دو پا را در یک کفش کند.
- چراغ نفتی آنقدر در راستای پیشرفت دود خورد که آباژور شد.
- دزدها دوزیست هستند. هم در خانه خودشان و هم در خانه مردم زندگی می کنند.
- دیدارمان به قیامت افتاد آنجا هم قبض برقش را طلب کرد.
- سر راه دلم راهزن به تورم خورد.
- زیر بغلم هندوانه گذاشت من هم زیر پایش پوست موز انداختم.
- سنگش را به سینه زدم دلم شیشه ای بود شکست.
- آفتاب لب بام از بام افتاد و دست و پایش شکست و سایه شد.
- آدم های نو کیسه برای آدم کیسه می دوزند.
- در حرف هایش یکی به نعل می زد یکی به میخ، من به سرم زد.
- کمر همت را سفت کردم دیسکم بیرون زد.
- آنقدر کار کردم پیرم در آمد، جوانی ام به او خوش آمد گفت.
- رنگین کمان هفت رنگ، نیرنگ ندارد.
- عرصه بر او تنگ گرفت دریچه قلبش گشاد شد.
- کله اش باد داشت هوایی شده بود.
- چوب لای چرخ روزگار گذاشتم.
- صافی دلم سنگ ریزه دارد.
- گفت روراست باش ولی من از دنده چپ بیدار شده بودم.
- چاقو از آدم زود “می برد”.
- مرغابی، “نم”پس نمی دهد.
- پشت حرفش در آمدم میخکوبم کرد.
- لال ها زخم زبان نمی زنند.
916 بازدید
0 دیدگاه