هنر خانه نشینی را در مجله طنز سه نقطه بیاموزید

خانه‌نشینی هنر است و پرونده ۱۵ مجله طنز سه نقطه درباره هنر خانه نشینی است، درباره اینکه حالا که سرمان خلوت است چیزهای مهم فراموش شده را به یاد بیاوریم و چیزهای کم اهمیت‌تری که برایمان مهم شده بود را بازبنگریم.

به گزارش شیرین طنز، به نقل از ایرنا، عنوان طنز واژه‌ای است که طی یک قرن اخیر در ایران رایج شده و پیش از آن در ادبیات کلاسیک برای این نوع نوشتار از واژه‌های هزل و هجو استفاده می‌شد. اوج شعر طنز در قرن هفتم و هشتم و در شعر عبید زاکانی است و تاریخچه طنز نوین به مطبوعات دوره مشروطه می‌رسد. مطبوعات طنز در سال‌های اخیر فراز و فرودهای زیادی را طی کرده‌اند و نشریه گل آقا (۱۳۶۹ تا ۱۳۸۱) به مدیر مسئولی کیومرث صابر فومنی نقطه اوج این نشریات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به شمار می‌آید.

امروز هم که میزان اخبار بد و ناگوار و در پی ‌آن گزارش‌های پیگیری و مصاحبه‌های مرتبط با این اخبار کم نیست؛ انتشار مجله‌ای طنز که هر شماره به یک معضل اجتماعی آنهم با زبان طنز بپردازد جرئتی می‌خواهد هم از جهت تهیه محتوای مناسب، هم به دلیل کاهش تعداد خوانندگان مجلات و هم گرانی کاغذ که داستان پرغصه این روزهای اهالی نشر است.

«سه نقطه مجله ای است برای خندندگان و خندانندگان، سه نقطه بنا دارد طنز را جدی ببیند و جدی بنویسد و در همه جا بخصوص جاهایی که ممکن است در پی کشف رگه ها و لایه های نادیده و ناشنیده طنز باشد…»

در پانزدهمین شماره سه نقطه در بخش کرسی آزاداندیشی، نویسندگان صاحب قلم از دریچه ای متفاوت به جهان نگریسته اند؛ در این بخش می خوانیم: «آنان که کارتن دارند و آنان که ندارند» به قلم یوسفعلی میرشکاک، «حکایت دزدیده شدن بزغاله درویش» به قلم امرالله احمدجو کارگردان روزی روزگاری و تفنگ سرپر، «پاکردن شلوار و برابری آدم ها» نوشته یاسین کیانی، «کریم آقا اسلام پناه، حق گو و سعادت پیشه فرزند مرحوم تیرغیب در کمر استکبار» نوشته رضا دباغی.

در بخش تهرانشهر مطالبی از کورش علیانی با عنوان «شاه رفت، جمهوری رفت»، «ای مردم قهرمانتان برگشت» نوشته غلامرضا طریقی، «سال ها پیش مرکز شهر را از تاریخ و زیست بوم پاک کردند» نوشته مریم حسن نژاد و «دنیایی که یک دانه چشم نرگسی ندارد» نوشته ابراهیم افشار آمده است.

در قسمت پرونده از مریم حسن نژاد مطلبی با عنوان «کشتن مگس روی میز کافه الخاندرو با ته لیوان آب پرتقال»، «تقابل پارادوکسیکال در بستر قرنطینه» نوشته سید محمد صاحبی، «شعر کوتاه خسته در گوگل» نوشته مریم نظام دوست و «با هم در دهان گاز» نوشته مریم حسن نژاد آمده است.

در مقدمه بخش پرونده این مجله آمده است: «خانه نشینی هنر است، بعضی ها خیال می کنند خانه نشینی هیچ کار نکردن است، اما حقیقت آن است که خانه نشینی خودش یک کار است، یک کار ظریف و هنرمندانه، آدم تازه وقتی امکانات بیرون روی و حضور در حلقه دوستان و همکاران و فلان و بیسار را از دست می دهد تازه وقتی سرش خلوت می شود و خودش می ماند و خانه و نزدیکان تازه می فهمد چه بیخودی سرش را شلوغ کرده بوده و درگیر چه بیخودی هایی بوده و چه چیزهای مهمی را در بوته فراموشی جا گذاشته بوده است. پرونده ۱۵ مجله طنز سه نقطه درباره هنر خانه نشینی است، درباره اینکه حالا که سرمان خلوت است چیزهای مهم فراموش شده را به یاد بیاوریم و در چیزهای کم اهمیت تری را که برایمان مهم شده بود بازبنگریم.»

مریم نظام دوست در مطلب «در مزایا و مواهب عزلت و انزوا و خانه نشینی» در بخش «شعر کوتاه خسته در گوگل» نوشته است:

در بخش طنز جهان نیز مطلبی با عنوان «حکایت مردی که قاطر لگدش زده» و «سوال آخر» آمده است، همچنین در بخش ناشنیده ها مطلبی با عنوان «به نبودنش عادت نکرده ایم» از حورا صدر و «دانشجویان دانشگاه آمریکایی در قبرستان» نوشته هادی خانیکی آمده است.

همچنین در بخش پایانی سه نقطه ۱۵ با عنوان دونقطه مطالب «طنز فاخر چیز خوبی است؟» نوشته امید مهدی نژاد و «جای خالی سترگ گردآورندگان واژگان» را می خوانیم.

صاحب امتیاز و مدیر مسئول سه نقطه امید مهدی نژاد است و سه نقطه ۱۵ ویژه مرداد ماه در ۲۱۶ به چاپ رسیده و نسخه های الکترونیک آن نیز از فیدیبو، طاقچه و جار و فروشگاه های اینترنتی نیوار و دکه قابل دستیابی است.