مهناز باقری در ایسنا نوشت :
با رونق نام‌نویسی دوره‌های کاردانی دانشگاه علمی کاربردی که امسال بخشی از آن به مشاغل خانگی اختصاصا پیدا کرده، روزنامه‌نگاری و سردبیری نشریات ادواری هم جزو مشاغل خانگی ترسیم شده است!
گویی در سال نوآوری و شکوفایی ملی – سال 87 – دوستان به شدت مشغول بودند و تامل پنج – شش‌ساله‌شان اوج شکوفایی خود را به این شکل نشان داد. البته این بار این همه استعداد از آستین هنرمندی همچون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سر درآورده است. براساس فرمی که در لیست 120 رشته‌یی مشاغل خانگی آورده شده، حرفه روزنامه‌نگاری و سردبیری نشریات ادواری جزو مشاغل خانگی ترسیم شده است.
البته ما کاری با این نداریم که براساس تعریفی که در مورد مشاغل خانگی ارائه شده، عنوان مشاغل خانگی به آن دسته از فعالیت‌هایی تعلق می‌گیرد که توسط عضو یا اعضای خانواده در فضای مسکونی در قالب یک طرح کسب و کار بدون زحمت و ایجاد اختلال در واحد مسکونی همجوار شکل می‌گیرد و منجر به تولید خدمات و کالاهای قابل عرضه به بازارهای خارج از محل سکونت می‌شود. ما فقط به توسعه ارتباطات و اطلاعات آن هم نه در بعد خبری بلکه فراتر از آن در قامت تربیت روزنامه‌نگار که انتظار می‌رود با ورود عمیق‌تر در حوزه‌های مختلف به دیدگاهی نوین رسیده باشد، فکر می‌کنیم.
به این ترتیب می‌بینیم که روزنامه‌نگاری هم در کنار ظریف‌بافی، موج‌بافی، مخمل‌بافی و ابریشم‌بافی به عنوان مشاغل خانگی قلمداد می‌شود. حالا شما بگویید ما حق نداریم این را جزو عجایب هفت‌گانه محسوب کرده و عنوان عجایب هشت‌گانه را به آن بدهیم؟
دست‌مریزاد به وزارتخانه‌هایی که با نکته‌سنجی و دقت نظر متوجه شدند که اگرچه دولت کار روزنامه‌نگاری را جزو مشاغل سخت محسوب کرده است، ولی مگر کار اقدس خانم و اکرم خانم چه کم از کار روزنامه‌نگاری دارد که نباید در کنار آن قرار گیرد؟ مگر دوخت و دوز خانگی شغل نیست یا حتی آشپزی آن هم در رقابت با فست‌فودهای مدرن؟
یادتان هست که زمانی دولتمردانی در وزارت ارشاد سایت اطلاع‌رسانی خبرنگاران طراحی کردند و همه خبرنگاران را شرمنده آن همه امکانات محیرالعقول، و دولتمردانی روزنامه‌نگاری را در زمره مشاغل سخت و زیان‌آور تلقی کردند. سبک‌سری می‌گفت یا مفهوم مشاغل سخت و زیان‌آور را درک نمی‌کنند یا تعریف مشاغل خانگی را نمی‌دانند. چه حرف‌ها!
