هووی چینی !
من کنـــون در کشــورِ چینـــم ننه
خـــوابتان را گـــاه مـــی بـینم ننه
گشته این جا کــار و بارم رو بــه راه
مـن به عمــر مـانده خـوش بینم ننه
مَردمِ این جا همه بـی دیــن و مست
خــوش به حال من کـه با دینم ننه !
نیـست ایـن جـا آشِ کشک و اِشـکنه
زین سبب بــی حال و غــمگینم ننه
یک تــنه هــر کار سختی می کــنم
تـازگـی ها مـثل « فـردیـنم » ننه !
گـشتــه ام جِـنتـلمـن و سرمایه دار
نـه دگــر لاتــم، نــه مـسکینـم ننه
جـای خـر، ماشین سواری می کــنم
کـیـف دارم جــای خُــرجیـنــم ننه
بنده صغــری را نمی خواهــم دگــر
بلـکــه خـاطـرخواهِ « اوشـینم » ننه
ماه دیـــگـر با زنــم یعنی « اُشین »
رهــسپــارِ شــهـــرِ بــرلــینـم ننه
دادم این نامــه که گویم شرحِ خــود
بــا جــوابـــی دِه تـو تـسـکینم ننه.
بعــــد چنـــدی با قــوافــیِ دگــر
کــرد زین سان آه و نــفـریـنم ننه :
زن گـــرفتــی و غلــط کــردی ننه
مــن کــه می دانم تـو ولـگردی ننه
پشت در صغـری نشستــه با چمـاق
از سـفــــر بــازآ اگـر مــردی ننه !
پـخـته ام آشـی برایـت خـوش مـزه !
وای اگـر یــک لحظـه بـرگـردی ننه
گشته ای چون «کولی» آن جا در به در
ای الــهــی گــیــــردت زردی ننه .
امیر حسین خوش حال « کـولی»
Koyli.mihanblog.com
