اسماعیل امینی شاعر طنزپرداز و نام‌آشنا در شانزدهمین شماره مجله طنز «سه نقطه» از شگردها و نحوه طنزنویسی می‌گوید؛ از چه چیزی بنویسیم؟ مطلب طنز را چگونه شروع کنیم؟ چطور ادامه دهیم؟ و چگونه آن را تمام کنیم؟
به گزارش شیرین طنز، به نقل از ایرنا، «سه‌نقطه مجله ای است برای خندندگان و خندانندگان، سه نقطه بنا دارد طنز را جدی ببیند و جدی بنویسد و در همه جا به خصوص جاهایی که ممکن است در پی کشف رگه ها و لایه های نادیده و ناشنیده طنز باشد…»
اسماعیل امینی نویسنده و طنزپرداز کشور در تازه ترین شماره این مجله در مطلبی با عنوان نمک اضافی ممنوع، شوخی خرکی قدغن می نویسد: «شروع طنزنویسی از همین نقطه است، از چه چیزی بنویسیم؟ یا به عبارتی که مشهور است سوژه را از کجا پیدا کنیم؟ یک راه ساده و دم دستی این است که به تیتر درشت روزنامه ها و سایت های خبری نگاه کنیم و از همان تیترها الهام بگیریم و به اصطلاح سوار موج های خبری بشویم. در طنزنویسی مطبوعاتی این روش خیلی متداول است، در این گونه طنزها موضوع طنز (همان سوژه) جاذبه ای دارد که برگرفته از جاذبه همان خبری است که بر سر زبان ها و تیترهاست.
مثلا گران شدن دلار، مرگ فلان بازیگر، جایزه اسکار، آلودگی شیر و لبنیات و از این قبیل؛ اشکال کار اینجاست که با سرد شدن آن خبر جذابیت موضوع نیز کم می شود؛ مثلا امروز اگر درباره بازی ایران و آرژانتین در جام جهانی مطلب طنز بخوانیم آنقدر جذاب نیست که در زمان برگزاری بازی‌ها بود و نظرها را به خود جلب می‌کرد. برای رها شدن از این مشکل طنزنویس می تواند موضوع داغ روز را بهانه کنند و با استفاده از جذابیت آن مجموعه‌ای از مسائل مختلف را مطرح کند؛ مثلاً از تفسیر بازی فوتبال شروع کند و در ادامه گریزی بزند به روابط اجتماعی خصلت‌های فردی و مسائل خانوادگی و اقتصادی و هر چیز دیگری که به نظرش بدرد طنز می خورد، منتها باید حواسش باشد که ارتباط میان بخش های مختلف نوشته ظریف و دقیق باشد مثلاً برای نشان دادن وضعیت روابط اجتماعی می تواند گفتگوی چند نفر را درباره فوتبال بنویسد و در خلال آن ویژگی های فکری و شخصیتی افراد را از طریق گفت‌وگو و واکنش‌ها بیان کند.
یا بحث درباره فوتبال را در یک محیط اداری و کارمندی طراحی کند و به این ترتیب به شرایط کار اداری و خصایل کارمندی اشاراتی داشته باشد، یک روش دیگر برای یافتن موضوع طنز نگاه دقیق به اطراف و یادداشت کردن هر نکته‌ای که ممکن است روزی به کار طنزنویسی بیاید.
یک روش دیگر هم مرور خبرها با نگاه جستجوگر و طنزآمیز است، در این تورق تمام مطالب و تصاویر باید از نظر گذرانده شود حتی آگهی ها و مطالب تکراری مثل تقویم روز و برنامه سینماها و گالری ها، راه های پیدا کردن موضوع برای طنزنویسی بسیار متنوع است. فقط دو نکته را باید در نظر بگیریم: یکی اینکه با دقت نگاه کنیم از جزئیات سرسری نگذریم و دیگر این که لازم نیست از ابتدا و انتهای مطلبمان فکر کنیم. مطلب طنز چه نظر و چه نظم در حین نوشتن شکل می‌گیرد و پیش می‌رود.
مطلب طنز بیش از آنکه بر اساس ساختار طولی مشخص پیش برود و حرفش را بزند از طریق حاشیه رفتن و پرداختن به جزئیات، اشاره ها و کنایه ها و نیش هایش را بیان می‌کند اما در این میان یک نکته مهم است و آن مهارت در پیوند میان اجزای مطلب است. یعنی عبور از یک موضوع به موضوع دیگر باید با ظرافت و رندی صورت بگیرد و مطلب تکه تکه و پراکنده به نظر نرسد…»
در شانزدهمین شماره مجله طنز سه‌نقطه مطالب دیگری نیز آمده است، از جمله در این شماره می خوانیم: پیش‌درآمد: «ما گوشه نشینان»، اول دفتر: «خودش را بیاور، اسمش را هم عیب ندارد»، کرسی آزاداندیشی: «کوربه پنچره فی نقیضه پنچه تنتره | چندین کشته و مجروح و پرکنده و بی‌کارتن»، «خار گلستان | پسر آقای گودرزی»، «قصه‌های دهکده | حکایت دزدیده شدن بزغاله درویش»، «زرد عمیق | خاطره با کدام خ است»، «چکر در ولایت جنرال‌ها | مهندسان ِ مادرزاد هوانوردی»، «فاسله کانونی | این ما نبودیم که تعطیلات را می‌گذراندیم»، «شکوه علفزار | سرخپوست‌هایی که شوآف می‌کردند»، «بر تپه‌های تاریخ | میان عشق و مرگ».
در بخش پرونده با عنوان شوآف -تقبل الله این مطالب را می خوانیم: «عکس دیس باقالی ِ پلو با دست همایونی گوسفند»، «پدیدارشناسی اجتماعی پرسش «حالا چی بپوشم؟»، «ازطرف من شوآف را ببوس»، «یک هیچ تناولی بر دیوار»، «قبول باشه بانو»، «سفت بستن در مرسدس بنز»، «آدم نباید بیشعور باشد»، «منو صدا کردی خانم فلانی جان؟»، «سبیل، دوتا تیرتخته و یک چراغ سه فتیله» و «چای و عقیق روی فرش خوشرنگ».
در قسمت تهرانشهر این مطالب آمده است: «های‌کپی با مارک اصل، زپرتی با دوخت محکم»، «شهرقصه دوباره از همان خیابان‌ها»، «دیدن دختر صددرصد دلخواه در عصر زیبای ماه آبان در خیابان جردن» و «تابستانی که گذشت» ودر بخش درباره طنز «آماده‌سازی چیست و چگونه بر خود استعمال نماییم»، «رابین ویلیامز» و نمک اضافی ممنوع، شوخی خرکی قدغن را می خوانیم.
شانزدهمین مجله طنز سه‌نقطه در ۲۱۶ صفحه منتشر شده است.
