شعر طنز : می روی کافه با رفیقانت، قهوه داری درون فنجانت
می روی کافه با رفیقانت
قهوه داری درون فنجانت
عکس گیری برای مامانت
گشته کوتاه قدّ تنبانت!
کافه ها را قرق نکن عسلک
هی نگو چرت و کم بزن متلک
ژست هایت قشنگ ومقبولند
دوست هایت عجیب و سوسولند!
مثلن اهل حال و شنگولند
باغ های بدون محصولند
بینتان هست گفت و گوی خنک
کافه ها را قرق نکن عسلک
فکر کردی عجب خفن هستی؟
عصرها توی « منهتن » هستی؟
حرف داری و پر دهن هستی؟
قدّ سیگار؛ جان من هستی؟
می کشی کِنت یا اسیِ بلک
کافه ها را قرق نکن عسلک
آس و پاسی خودت نمی دانی
هی پلاسی خودت نمی دانی
بدلباسی خودت نمی دانی
بی کلاسی خودت نمی دانی
ژست هایت دروغ هست و کلک
کافه ها را قرق نکن عسلک
فکر کردی که شاد و آزادی
توی کارِ « کراش »، استادی
خنده ی بی خودانه سردادی
اسب داری، ز اصل افتادی
یک نمکدان شدی بدون نمک
کافه ها را قرق نکن عسلک
شاعر : امیرحسین خوش حال
