زبان فاخر

از آنجا که نفروختن فخر یکی از مشکلات ماست!!! شعر و فرهنگ و طنز ما باید به زبان فاخر مزین شود! البته متخصصین فن به روش آزمایش و خطا به این نتیجه رسیده اند که نقش سبیل در فاخر بودن زبان و ایضا تصفیه زبان! چشمگیر می باشد و وجود این سپر خدادادی را بی حکمت نمی دانند! و معتقدند که روح این موجود!

باید بر نامگذاریهای فرهنگستان زبان سایه گستر شود تا هیبت زبان به دست بیگانگان نیفتد! نظیر” خودروی بزرگی جمعی(اتوبوس) که انصافا نامی فاخر و در حد یک قطار بزرگی جمعی می باشد! و جا دارد نامهایی که ما انتخاب کرده ایم را توجیه و حتی سوار کند!!!

1-مینی بوس (خودروی متوسطی جمعی)

2-سواریهای ون (خودروی کوچکی جمعی)

3-تاکسی (خودروی نه جمعی نه غیر جمعی)

4-سواریهای تک سر نشین (خودروی خودش تنها می رود)

5-موتور سیکلت (خودروی بدجوری می رود)

6-دوچرخه (خود نروی تنها می رود) و اما اتوبوسهای خط واحد را هم باید نامی جداگانه بگذاریم و به جای واژه مجعول “خودروهای بزرگی جمعی شرکت حمل و نقل درون شهری “بگوییم”خودروی بزرگی انبوهی درازی نا مختلطی) چون اسم اخیر چند کلمه کمتر است و تا ما مخارج حروف آنرا ادا می کنیم ممکن است اتوبوس هنوز حرکت نکرده باشد!!!
لطف الله پرویز