داوود امیریان گفت: رفاقت به سبک تانک را در سال ۷۷-۷۸ نوشتم و فکر نمی‌کردم چنین بازخوردی پیدا کند. یکی از دلایلی مهم در موفقیت کتاب به نظرم این است که آنرا صادقانه نوشتم.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، امیریان درباره کتاب «رفاقت به سبک تانک» که به عنوان اثر پُرفروش سوره مهر در سال ۹۶انتخاب شده، اظهار داشت: فیلم‌ساز، نقاش و نویسنده انرژی که برای خلق اثر می‌گذارند به نظر من خیلی مهم است. همچنین صداقتی که به خرج می‌دهد نیز تاثیر‌گذار است، خدا رحمت کند شهید آوینی می‌گفت که تکنیک باید در خود هنر حل بشود. اگر تکنیک با خود صاحب اثر حل شود، هنرمند وقتی که دارد کار را انجام می‌دهد ناخودآگاه می‌تواند از این تکنیک بهره ببرد.
وی در ادامه درباره وضعیت ادبیات کودک و نوجوان گفت: متاسفانه در حال حاضر شاهد برهوت طنز برای ادبیات کودکان و نوجوانان، خصوصا در بخش ادبیات دفاع مقدس هستیم. ما طنزنویس نداریم، اگر اسم ۱۰ طنزنویس کودک و نوجوان را بیاورید من به شما جایزه می‌دهم. کارهای ما عموما عبوس و جدی است. مخاطب، طنز هم احتیاج دارد مخصوصا کودک و نوجوان که به تَرَک دیوار هم می‌خندد و دنیایش هنوز دنیای سفت و سخت بزرگسالان نیست بنابراین احتیاج به کار طنز دارد.
امیریان ادامه داد: من هر جا کلاس داستان نویس داشتم اولین صحبتم این است که بیایید طنز بنویسید. متاسفانه مسئولان فرهنگی ما چشم به برداشت دارند و چشم به کاشت ندارند. بارها در همین حوزه هنری گفتم، بیایدد یک مسابقه بگذارید و استعدادها رو کشف کنید و پس از آموزش اینها را حمایت کنید، البته یکی از سیاست‌های حوزه‌هنری از قبل نیز همین بوده است. به عنوان مثال مگر خود ما چگونه نویسنده شدیم؟ من یک جوان نوزده و بیست ساله بودم که یک کاری فرستادم دفتر ادبیات مقاومت و آنها هم پسندیدند و بعد از آن آقای سرهنگی ما را تشویق و ترغیب به نوشتن کردند. اصل قضیه این است که به ما اطمینان داشتند، اینکه می‌گویند به جوانان اعتماد کنیم کجاها این اعتماد را انجام دادیم. من اولین اثرم در حوزه هنری بیست سالگی چاپ شد، اما آیا دوستان در حال حاضر به یک جوان در این سن اعتماد می‌کنند!؟ ما هم آزمونم خطا کردیم، من، محسن مومنی احمد دهقان، حمید شاه‌آبادی آثار اولیه‌مان جزو کارنامه و سکوی پرتاب ما شد وقتی کار ما چاپ شد، خوشحال شدیم که ما هم می‌توانیم.
این نویسنده درباره جهانی شدن آثار ادبیات کودک و نوجوان کشورمان گفت: آثار ما قابلیت جهانی شدن را دارند، نه اینکه فکر کنید چون خودم در این حوزه فعالیت کنم این حرف را می‌زنم، من کارها رو می‌خوانم. متاسفانه مشکل بزرگ ما کپی رایت و ترجمه است. وقتی وارد معادلات جهانی نشر نمی‌شویم ما را راحت می‌گذارند کنار. آقای حسن زاده باید حتما امسال انتخاب می‌شد (جایزه اندرسن) فکر کردید این نویسنده‌ای که انتخاب شد کارش از حسن‌زاده بهتر بود اصلا چنین چیزی نیست، چون من کارها را می‌خوانم و دنبال می‌کنم، کار حسن زاده را فقط به صورت خلاصه ترجمه کردند و به این جایزه ارسال کردند، اما کار آن نویسنده در آن سوی دنیا چاپ رنگی و زیبا شده است. متاسفانه کتاب‌هایی که از کشور ما به جوایز خارجی می‌روند بیشتر شبیه کاتالوگ و بورشور هستند. کتابی که ترجمه شود حتما بازخورد پیدا می‌کنند. شما مطمئن باشید در ادبیات کودک و نوجوان و حتی ادبیات بزرگسال حرف‌های زیادی برای گفتن داریم بعنوان مثال وقتی کتاب احمد دهقان ترجمه می‌شود وارد کارهای دانشگاهی دنیا می‌شود یا کتاب‌های حبیب‌احمدزاده همینطور.
