در آخرین حلقه ی طنز نصف جهان در سال نود و هفت چه گذشت؟
طبق معمول جلسه با تاخیر ۴۰ دقیقه ایی در حالی شروع شد.
که آقای سلطانی بدون هیچ مقدمه ایی نسبت به تعطیلی های حلقه طنز اعتراض کردند و گفتند ماهی یک حلقه ی طنز داریم، که در سال باید ۱۲ حلقه برگزارشود. اما متاسفانه ۸ تا حلقه بیشتر برگزار نمی شود.
مگر شما آموزش و پرورش هستید، که هر روز و به هر بهانه ای تعطیل می کنید. و بعد قیافه شان اینطوری شد.( والا به نظر این حقیر تو این گرونی ۸ تا حلقه هم رکورد خوبیه.)
سپس ضمن اظهار خشنودی از باز شدن آب زاینده رود گفتند: تصمیم داشتم هفته پیش، بروم کیش، که خوشبختانه آب آمد و سفر کنسل شد و چند میلیون تومان از ِاین جیبم به آن جیبم واریز کردم، تا چشم یارانه های واریز نشده درآد.
همچنین گفتند: در برهه حساس کنونی که مسئولین درگیر پیمان های مختلف هستند. بهترین پیمان، پیمان htn(حلقه طنز نصف جهان)است.
اولین شاعر آخرین حلقه آقای قاسمی بودند با شعر :
“روزی که من آمدم به دنیا عریان
بی پیرهن و کلاه و حتی تنبان”
و در ادامه، بی خیلی چیزای دیگه ناشاد زیستم ولی خوشحالم که حداقل شادروان از این دنیا خواهم رفت. آن هم در چهل سالگی و به قولی در اوج.
آقای عاملیان هم گفتند، به غلط گفته اند که: (یا غلط کرده اند گفته اند که)ایرانی ها و مخصوصا اصفهانی ها طنز در خونشان است. اصلا هم اینطور نیست.
ایرانی ها و مخصوصا اصفهانی ها سوژه برای طنز دور و برشان زیاد است.
آقای خلجی هم نثر طنزی خواندند و در آن اشاره کردند به اینکه “یا ایها المردمان تحت الفشار” بدانید و آگاه باشید که اگر زاویه دیدتان را تغییر دهید، هیچ فشاری از هیچ سمتی احساس نمی کنید. من به شخصه امتحان کردم و زاویه دیدم را تغییر دادم. اما همچنان فشار را احساس کردم. شاید جناب خلجی در حال تغییر دادن زاویه دید بر اثر فشار زیاد عصب هایشان کلا از کار افتاده که فشار را حس نمی کنند.(الله اعلم و انا لا اعلم)
آقای نصر هم که اینبار با بادی گارد تشریف آورده بودند. نثرِ طنزِ تخیلیِ تکراری خواندند.
ما که از ترس بادی گاردشان به رویشان نیاوردیم، شما هم به رویمان نیاورید.
آقای ربیعیان شعر:
“دوش پنهان گفت با من کاردانی تیز هوش
درس را فورا رها کن، بهر دلالی بکوش.”
را خواندند و خودشان و همگان را دعوت کردند، اول به تقوای الهی و دوم به مطالعه ی کتاب “مرد صد ساله ای که از پنجره پرید و ناپدید شد ”
سپس آقای پوررشیدی شعری در آموزش شیوه ی تذکر به آُناث از مرحوم ابوالفضل زرویی خواندند.
“به به ای خانم قشنگ ملوس
که قدم میزنی به مثل عروس”
و در ادامه این دختر زیبا را به رعایت حجاب دعوت کرده بودند.
خانم عابدی هم شعری خواندند، با مطلع:
با این همه قفل و کلید نصف نیمه
خشکیده در مردم امید نصف نیمه….
و در پایان هم بعضی ها را بلانسبت بعضی مسئولین، به یزید نصف نیمه تشبیه کردند.
که آقای ربیعیان گفتند: یزید به ایشان پیامک زده و گله مند شده از این تشبیه نابخردانه.
بعد از آن آقای مرادی شعر حبه نبات را خواندند.
خانم قائمی هم که تولد برادرشان مصادف با ولنتاین بوده و جهت خرید هدیه برای برادرشان (تاکید می کنم برای برادرشان) به بازار رفته بودند؛ با هجوم متلک های مغازه داران، به قول خودشان آبکش شده و دست خالی به خانه بر می گردند.
آقای آزاد هم آخر سالی دست از سر مادرزن گرامیشان برداشته و به زن و فرزند، گیر سه پیچ دادند، و از دست گرانی نالیدند.
“شب عید است و روزم گشته تیره
ندارم هیچ پولی هم ذخیره”
آقای نیکوکار هم برای اولین بار داستان طنز خواستگاری کردنشان را خواندند.
آقای رمضانی هم نثر طنزی راجع به نوع پوشش در جشنواره ها و توصیه هایی به هنرمندان شرکت کننده در جشنواره ها خواندند.
که نفهمیدم چطور از نوع پوشش و سر و لباس به یکباره سر از مرغ و تخم مرغ در آوردند.
آقای جعفر پیشه هم، ظاهرا کم خوری کرده بودند و خواب جنیفر لوپز را دیده بودند.
البته با پوشش کامل اسلامی و بعد هم فوت این مرحومه و دفن در قبر دو طبقه و جنجال بر سر خرید طبقه رویی قبر آن مرحومه و سرانجام به مزایده گذاشتن طبقه دوم قبر.
آقای محمد رضایی چند فراتر از “فرانو” خواندند.
محمود سلطانی هم شعر جلسه ی قبل را البته با کمی تغییر و چکش کاری دوباره به خوردمان دادند.
و در پایان گفتند: آخرین نشست طنزآوران نصف جهان در سال ۹۷، هفته آینده همین ساعت و همین جا برگزار می شود.
و ۲۳ اسفند هم به کوری چشم دشمنان و استکبار جهانی آخرین خنداخند سال۹۷ در سالن سوره اجرا می شود.
عده ای هم که در این جلسه فقط شنونده بودند و به قول خودشان آمده بودند “لذت” ببرند.(جلسه ممنوع اعلام نشه صلوات).
#نیوز_قند
منبع : دفترطنزاصفهان
