اختلاس بیماری خطرناکی است که بشر در طول تاریخ با آن دست به گریبان بوده است. از آنجا که از دیرباز این بیماری در مشرق زمین شیوع بیشتری داشته، بیماری خاوری نیز خوانده می شود.
عامل این بیماری یک عامل فرصت طلب به نام مدیروس ساپروفیتیکوس می باشد. میکروب این بیماری در محیط های غنی از عوامل مغذی به راحتی فعال می شود.
بالغین و جنس مذکر را بیشتر مبتلا می کند. هر چند اخیراً مواردی از ابتلا به این بیماری در سنین نوجوانی نیز دیده شده است. این بیماری به صورت اپیدمی در کشور ایران شایع است. نمونه های ناقل و نهفته آن در کشور کانادا گزارش شده است.
اختلاس یک بیماری مسری است که از طریق مجاورت و همنشینی به سایرین انتقال می یابد. یکی از منابع انتقال عفونت، صندلی بیمار می باشد که بلافاصله بعد از تشخیص باید از اطرافیان دور نگه داشته شود.
اشتهای فراوان
بیمار مبتلا به اختلاس ، دچار اشتهای فراوان می گردد؛ به طوری که به بلعیدن تمام آنچه که در اطرافش هست، میل پیدا می کند. رفتارهای تظاهرگونه و ریایی مذهبی، به خصوص در عبادات جمعی، در بعضی از این بیماران مشاهده شده است.
از علایم پوستی بیماری اختلاس ، بروز ضایعات پوستی در پیشانی (mohr sign) و افزایش رویش مو (هیرسوتیسم شدید) در نواحی صورت و گونه می باشد.
در تست های آزمایشگاهی این بیماران گاه افزایش چندین برابری تستسترون نیز گزارش شده است. آزمایش های ژنتیک ثابت می کند که بروز این بیماری در ژن های مرغوب، بیش از ژن های نامرغوب می باشد.
به علت سرعت پیشرفت و هزینه های سرسام آور این بیماری، بلافاصله پس از شک به آن لازم است بیمار مورد بررسی دقیق قرار گیرد. قرنطینه و نگهداری این بیماران در محیط های کنترل شده توصیه می شود.
به لحاظ قدرت و سرعت عود این بیماری ، باید بیمار از بازگشت به شرایط و محیط ابتلا منع شود. درمان های رفتاری و روانشناختی مانند غرقه سازی می تواند در این بیماران سودمند واقع گردد. در این حالت،مکانی مشابه استخر از انواع مسکوکات و اسکناس پر شده و بیمار چندین جلسه در آن قرار داده می شود.
پیش آگهی این بیماری در صورت عدم درمان ، بسیار وخیم و باعث لطمات بسیاری به منابع جامعه خواهد شد. در صورت تشخیص زودرس و انجام اقدامات مناسب، امکان درمان وجود خواهد داشت.
منبع : روزنامه اطلاعات – دکترعلی سالاریان
