بعضی ها از زیر میزی رد کردن به پشت میز می‌رسند
کاریکلماتورهای نائله یوسفی
ماهی گِل خور حق آب و گل دارد.
عشق های سرپایی، زود به بستری ختم می‌شوند!
گذشته را پوشش نمی دهم، روکش می‌کنم.
سازمان حقوق بشر فقط “حقوق” خود را می‌گیرد!
پول زبان بسته دهان خیلی ها را باز می‌کند.
جز سیگار کسی به او نخ نمی‌داد.
سوزنم گیر کرد به من سرنخ دادند.
با کلاه شرعی، کلاهش را قاضی کرد.
هوازی شدم چون زندگی ام روی هوا بود.
آدم خاکی بود ولی ریگ به کفش داشت.
زمین مشتری نداشت با آسمان.
دعوای زرگری راه انداخت!
داغ دل از دهان نمی افتد.
ستاره دریایی برای رسیدن به ماه، آسمانی شد!
نزد ماشین حساب، حرف حساب جواب ندارد!
بیکار بود، کارش را ساختند!
بعضی ها از زیر میزی رد کردن به پشت میز می‌رسند.
بعضی ها جای زَر، زِر ضرب می‌کنند!
به علت خشکسالی، آب از دریا دست شست!
بعضی ها جای دستگیری از افتادگان، آنها را دستگیر می‌کنند!
“ماهی آزاد”، اسیر شد.
مار زنگی، گوش به زنگ است.
بی پول ها به جای درگاه پرداخت به درگاه خداوند رجوع می‌کنند.
پیرمرد برای قرص قمر، قرص کمر می‌خورد.
از آب و گل در آمد به گُل نشست.
آدم افتاده، ایستادگی می‌کند!
آدم بی رگ، رگ خواب ندارد.
گل شوره زار، نمک گیر است!
در میزگِرد، حرف های زاویه دار می‌زنند!
کسی که روی رنج مردم موج سواری می کند را باید با موج شکن خنثی کرد!
هر گلی به سرم زدم خار داشت!
برای گرم کردن موقعیت، فرصت سوزی می‌کنم.
بعضی برای گنجشک روزی ها، کرم می‌ریزند!
از شیر تو شیر بودن وضعیت کره می‌گیرم.
بعضی قلم زن ها، قدم زن هستند.
گرگ برای خوابیدن گوسفند می‌شمارد.
بعضی از بینایان، چشم و دل کورند.
برای سرمایه گذاری، سر هست اما مایه ندارم.
کوزه ی چشم و گوش بسته، دهان دار است!
