گفت و گوی پایگاه خبری شیرین طنز با احمد آوازه ، طنزپرداز نهاوندی
*لطفا خودتون را معرفی کنید.
احمد آوازه هستم.
اصالتاً نهاوندی و فعلاً ساکن همدان.
البته متولد بندر عباسم و بزرگ شده ی تهران.
بنا به مقتضیات تحصیلی و شغلی حدود بیست سال هم بندر عباس بودم.
چند تا شهر دیگه هم هست که چون می ترسم اسمی از قلم بیفته و ناراحت بشن از ذکر نامشون خودداری میکنم و از همینحا به همشون عرض سلام و ارادت دارم.
فوق لیسانس مهندسی عمران گرایش خاک و پی.
کارمند اداره راه و شهر سازی.
*از کی به دنبال طنزپردازی رفتید؟
بنده در خانواده ای بزرگ شدم که همیشه بساط شوخی و خنده در آن به راه بود و از همون کودکی با مقوله طنز و فکاهه احساس همزاد پنداری میکردم.
به شعر هم علاقه ی فراوان داشتم و اولین کتاب شعری رو که خریدم ( بابام خرید به اصرار من) کلاس چهارم بودم.
کم کم ترکیب این دو تا بنده را به این سمت و سو کشوند و به صورت جدی از سال ٩٠ پیگیر شعر طنز شدم.
*با چه نشریاتی همکاری دارید؟
به طور رسمی با نشریه ی خاصی کار نمی کنم اما در مجله خط خطی، روزنامه اعتماد و چند روزنامه مطالبی از بنده چاپ شده است.
برای اولین بار در روزنامه ندای هرمزگان که دوست و استاد عزیزم راشد انصاری در آن حضور دارند اشعاری از بنده را چاپ کردند.
*مطالب کدام طنزپردازان را دنبال می کنید؟
اجازه بدید اسم شخص خاصی رو نبرم ولی به طور کلی به همه ی اساتید طنز ارادت دارم و شعر هر کدوم که به دستم برسه با کمال میل و رغبت میخونم.
کلا شعر طنز دوست دارم.
*نظر شما درباره محافل طنزی که در کشور برگزار می شود؟
من به علت مشغله ی کاری شخصاً در محافل طنز به طور مستمر شرکت نمی کنم ولی خروجی بعضی از محافل که به لطف فضای مجازی بدستم میرسه رو خیلی جالب و آموزنده دیدم.
اگه شاعری بخواهد پیشرفت کند باید از محافل طنز غافل نشود.
*تا کنون چه آثار طنزی را منتشر کرده اید؟
راستش اون اوایل سراغ خیلی از ناشران رفتم هیچکدوم کتاب برای من چاپ نکردند.
برام جالب بود.
تا اینکه از یکیشون که به نظرم آدم خوبی بود علت رو پرسیدم.
ایشون گفت تو باید اول شعر بگی بعد بیایی کتاب چاپ کنی.
این شد که فعلا مشغول سرودنم و کتابی هنوز چاپ نکردم.
*در چه جشنواره و مسابقاتی شرکت کرده اید؟
یه بار تو جشنواره سوره جزء ده برگزیده اول شدم که یه جورایی کلاً مراسم به هم خورد و آخرش نفهمیدم چی شد.
یه مقام دهم اونجا دارم.
تو جشنواره اراک یه بار سوم شدم و تو جشنواره انزلی هم برگزیده شدم.
*آقای احمد آوازه نظر شما درباره مسابقه قندپهلو که اخیرا برگزار شد و شما از شرکت کنندگان بودید؟
من قندپهلو رو المپیک طنز پردازها میدونم.
واقعا برنامه ی موفق و آموزنده ایست.
و جناب رضا رفیع عزیز هم خودش فوق العادست هم بسیار عالی از پس برنامه برومده.
اولین سری قند پهلو که پخش شد من رو کاملاً مشتاق کرد که طنز رو جدی پیگیری کنم.
اونجا بود که با اصول اولیه طنز آشنا شدم.
مخصوصاً اون اوایل مجری محترم جناب رفیع و داوران عزیز آقایان فیض و شکیبا نکات آموزشی بیشتری رو مطرح میکردند که البته وقتی حضوری دیدمشون خواهش کردم که توضیحات آموزشی رو برای امثال من بیشتر کنند.
*داوری مسابقه قندپهلو چطور بود؟
با تمام احترامی که برای داوران عزیز قائلم (خودشونم میدونن) به شیوه ی داوری (نه داورها) نقد اساسی دارم.
ببینید این روش داوری شائبه اعمال سلیقه و مسائل دیگه رو به ذهن متبادر می کنه.
عرض کردم که بنده قند پهلو رو المپیک طنزپردازها میدونم و همینکه رفتم اونجا یعنی به سقف آرزوهای طنزیم رسیدم و خدای نکرده منظورم از این حرف ها این نیست که در حق بنده ناداوری شده.
اما راحت میشه داوری ها رو شفاف کرد و آیتم های اصلی که برای سرودن یک شعر طنز لازم هست رو در غالب یک جدول امتیاز گذاری کرد و بر اساس اون ها امتیاز داد.
مثلا استفاده از استعاره و ایجاز و غیره، فلان امتیاز و این ایرادات فلان امتیاز منفی.
در واقع اساتید فن میتونن یک خط کش و معیار برای امتیاز دهی تعریف کنند.
بخش نمک و طنز قضیه رو هم مثل خیلی دیگه از برنامه های تلویزیونی از حضار و تماشاچیان حاضر در استودیو به طریق مقتضی رای گیری کرد و در نهایت داوران عزیز نظر نهایی رو با در نظر گرفتن جمیع جهات اعلام کنند.
*قندپهلو چطور می تواند به طنز کشور کمک کند؟
قندپهلو تا اینجای کار کمک خودشو به طنز کشور انجام داده.
به نظر من وقت اون رسیده که به خود قند پهلو کمک بشه.
تولید مرتب، زمان پخش مناسب، تبلیغ های لازم و … باید به کار گرفته بشه تا این برنامه به حیات خودش ادامه بده.
*جناب آقای احمد آوازه در پایان اکر نکته ای هست بفرمایید.
فقط تشکر میکنم که بنده را قابل دونستید و این مصاحبه رو ترتیب دادید.
سید علی روح الامین – ۴ اردیبهشت ۹۸
