بیست و یکم شهریور روز سینما است:
از عشق‌های چندضلعی تا جدایی
از دزدی و قاچاق تا آدم‌ربایی
از اعتیاد و ایدز تا قتل و جنایت
هر چیز دارد فیلم‌های سینمایی
ما ژانرهای تازه‌ای داریم، فرضاً
یک ژانر، روشنفکری و عقده‌گشایی
یک ژانر، علمی ـ عشقیِ بالای هجده
آموزش انواع «چیز» و بی‌حیایی
یک ژانر، ترویج حیات و زندگانی
یا می‌کشی یا می‌کشد؛ راز بقایی!
یک ژانر ما خوبیم چون ما سینماییم
با پول بیت‌المال، صرفاً خودستایی
یک ژانر هم شلوار را پایین کشیدن *
با نیت خنداندن و شادی‌فزایی
بعضی از آنها نیست حتی قابل پخش
در بدترین اوضاع اخلاقی، خدایی
ایرانی‌اند این‌ها که توی فیلم هستند
یا زامبی؟ کو روح پاک آریایی؟!
با ادعای سینمای انقلابی
بعد از گذشت سی چهل سالِ طلایی،
اسطوره‌مان یا اینکه گاو «مهرجویی»ست
یا لات‌های فیلم‌های «کیمیایی»
البته اصلاً انتظاری نیست هرگز
از فرم و مضمونی به این پرت و پلایی
دیگر هنرمندانمان در جشنواره
با خشتک شلوارهای برمودایی،
یا مانتوهای من‌درآوردیِ بومی!
دنبال ژست تازه‌اند و خودنمایی
یک روز مشکل بود کار سینمایی
حالا فقط با پارتی یا پول چایی…
بگذار خوش باشند دور هم، غمی نیست
اصلاً مخاطب را چه به چون و چرایی؟!
شاعر : رضا احسان پور
پاورقی:
*یکی از بازیگران گفته بود برای خنداندن مردم حاضر است شلوارش را هم پایین بکشد.
کاریکاتور : شهاب جعفر نژاد
