سیدمحمد علی جمالزاده (1376 تا 1270) در اصفهان به دنیا آمد. از دوازده سالگی به بیروت و سپس به فرانسه و سوئیس رفت و دیپلم علم حقوق خود را در فرانسه دریافت کرد. او که در شهر ژنو وفات یافت، از عمر طولانی یکصد و شش ساله خود تنها سیزده سال را در ایران گذراند. اما در تمام عمر همواره با یاد ایران زیست، هرروز کتاب فارسی خواند و هرچه تالیف و تحقیق کرد به زبان فارسی بود. داستان «فارسی شکر است» نخستین نوشته داستانی و طنزآمیز اوست که آن را سرآغاز داستان‌نویسی جدید فارسی دانسته‌اند.
سید محمدعلی جمالزاده از ارکان ادبیات معاصر ایران است و مردم ما، او را بیشتر به کارهای طنزش می‌شناسند. این مرد بزرگ در طول عمر پر برکت خود راهنما و مشوّق بسیاری از ادبای نام‌آور حوزه ادبیات و ترجمه و مخصوصا طنز بود. داستان‌های جمالزاده انتقادی (از وضع زمانه)، ساده، طنزآمیز، و آکنده از ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات عامیانه‌است.
یکی از کارهای برجسته جمالزاده کتاب «صحرای محشر» است که با بیانی طنزامیز به انتقاد از وضعیت معیشتی مردم در ایران می‌پردازد.
محمدعلی جمالزاده را همراه با صادق هدایت و بزرگ علوی سه بنیانگذار اصلی ادبیات داستانی معاصر فارسی می‌دانند. مقدمه جمالزاده بر کتاب «یکی بود یکی نبود» سند ادبی مهم و در واقع بیانیه نثر معاصر فارسی است. در این مقدمه جمالزاده مواکداً بیان می‌کند که کاربرد ادبیات مدرن نخست بازتاب فرهنگ عامه و سپس انعکاس مسائل و واقعیت‌های اجتماعی است.
دفتر طنز حوزه هنری
یک دیدگاه
محمد جاوید:
در وبلاگ رندک و رندکده لینک شدید