به به که بیامدست ماه رمضان
ماهی که بود اشرف ایام زمان
ماهی که در آن شدست واجب روزه
از روزه شود سیاه روی شیطان
ماهی که وجود آن برای مومن
آرامش پیکرست و پالایش جان
ماه رمضان خدای مهماندار است
دعوت شده بنده بر سر سفره و خوان
ماه رمضان دعا پذیرفته تر است
هرثانیه استجب لکم را برخوان
گلهای کتاب حق شکوفا گردد
فصلی چو بهار آمده بر قرآن
ماه رمضان ز خوردن امساک شود
همراه دهان روزه بود چشم و زبان
ماه رمضان لیله ی قدری دارد
نازل شده قرآن پیمبر در آن
بهتر بود از تمام شبهای دگر
این مه به هزار ماه دارد رجحان
ماه رمضان چو گیرد آرام دلت
با یاد خدا گناه خود را سوزان
باران ز سحاب رحمت حق ریزد
لبریز شود جام وجود از ایمان
در موقع افطار ملایک گویند
تبریک به روزه دار، از پیر و جوان
ای بنده مده فرصت این ماه ز دست
راضی تو نما زخود خدای رحمان
شاعر : اسماعیل تقوایی