نویسنده: سید مهدی طیار
قلیون: چطوری بچه؟ خوبی؟
سیگار جواب داد: به! آق قلیون. شوما کوجا اینجا کوجا؟!
قلیون: ما نرفته بودیم که رفته باشیم؛ بالاخره برگشتنی هم تو کار بود. البته خیلی وقته اومدیم، تو توی پاکت بودی، خبر نداری. از رفقای «دودشده» و «فیلترشون مونده» بپرسی بهت می¬گن.
سیگار: عجب!
قلیون: آره، باآ. کم وقتی نیس همه جا رو گرفتیم؛ از خونه¬ها گرفته تا هتل¬های پنج ستاره.
سیگار: فرمودین «چند» ستاره؟
قلیون: «پنج» عزیز، «پنج»! خلاصه اینکه فراگیر شدیم؛ حتی اخیرا تو خبرا اومده بود که «قلیون در حال سنت¬شکنیه».
سیگار: یعنی دیگه راستی راستی رفتی تو «گینس»؟
قلیون: این شیکستن «سنته»، اما تا شیکستن «رکورد» هم زیاد نمونده.
سیگار: حالا سنت ِ چی بوده؟ چه جوری بوده که شوما شیکوندیش؟
قلیون: چی بوده؟ همین که دخترا جلوی باباهاشون سیگار نمی¬کشن، اما قلیون چرا! انگاری سیگار نشونه¬ی خودخواهی و تک¬روی و انفرادی گشتنه؛ پس چیز مثبتی نیس؛ اما قلیون حالت جمعی و خونوادگی داره و مث سفره غذا همگونی و دورهمیه و مودت میاره و این جور عشقولانه¬ها توش هست.
سیگار: اِی ول، حقا که گذشتگون خوب گفتن که «دود از کنده بلند میشه»!
قلیون: قربون آغا.
سیگار: البته راستیتش، ما هم یه اعتباری این وسط داریم.
قلیون: چطور؟
سیگار: دومین عامل مرگ و میر توی ایرونیم.
قلیون: اِهکّ! زکّی!! چی گفتی! بز آوردی که!
سیگار: مگه چی گفتم داش قلیون؟ اینجوری نگو ناراحت میشم.
قلیون: ناراحت نشو. تو تا توی پاکت هستی، طبیعیه که ندونی توی جامعه چه خبره. ما قلیونا تو باغیم. الانه تو رستورانا و مراکز تفریحی که پریم؛ اما غیر از اون، به یه سرگرمی باکلاس هم تبدیل شدیم و حتی زنگ بزنی با قیمت کم میارن دم در تحویلت می¬دنمون. آره، اینجوریاس که از ما باید پرسید. ما بایست شوماهارو ملتفتتون کنیم. چی داشتم می¬گفتم؟ آره، اون که می¬گن سیگار دومین عامل سرطان ایرونیاست، خب درستش «دخانیاته» که شامل قلیون¬اینا هم میشه؛ آره داآش.
سیگار: عجب! ولی اولش بد گفتی، پکرمون کردی. آتیشی شدم، به سرم زد یه پک بزنم به خودم، دود شم برم هوا.
قلیون: البته باس ببخشی دیگه، اخلاق ما هم این ریختیه؛ به دل نگیر.
سیگار: ما کوچیک شوماییم؛ این حرفا چیه؟! اما راستی آق قلیون! اونی که رکورد سرطانزایی تو ایرون رو از ما کف رفته و ما رو دوم کرده، کیه؟
قلیون: عرضم به خدمتت که عامل اول چای داغه؛ که جماعت خوردنشو مردونگی و قوت و در برخی موارد حتی «غیرت» می¬دونن. اما غمت نباشه، عامل دُیّم ماییم، عوضش عامل سِیّم هم فامیل خودمونه.
سیگار: کی؟ شناسه؟ گفتی فامیله؟
قلیون: آره، عامل سِیّم تریاکه. از خودمونه، یه ذره طاقچه¬بالا می¬ذاره، اما خودیه. البته این روان¬گردانای جدید که اومدن، دیگه تریاکم واسه ما کمتر کلاس می¬ذاره و بیشتر باهامون می¬پلکه.
سیگار: ولی بذا منم یه چیزی بگم. درسته که ما توی پاکتیم، اما گوشمون تیزه و یه چیزایی شنیدیم که شاید توی جامعه ندونن.
قلیون: بفرما بینیم؛ چی¬چی هس؟!
سیگار: راستیتش شنیدیم واردکننده¬های سیگار، سر مردم کلاه می¬ذارن.
قلیون: چه تیپّی؟
سیگار: بسته¬ای ۶۰۰ تومن واردمون می¬کنن، اما ۴۵۰۰ تومن می¬دن دست مردم.
قلیون: اَی ناکِسا!
سیگار: آره باآ. مالیاتش به جای واردکننده¬ها میوفته گردن ملت.
قلیون: عجب!
سیگار: آره داآش. خلاصه اینکه خواستم بگم شاید اگه گردش مالی ما رو روی هم بذارن، از تریاک مریاک هم بزنیم بالاتر.
قلیون: حالا که گفتی یادم افتاد شنیده¬م هر ساله، یه چیزی تو مایه¬های ۷۰ میلیارد تومن خرج درمون سیگاریای ایرون میشه. یعنی خسارت ما به نظام سلامت، یه همچین رقمیه! تازه، یه مافیای قدرتمند هم داریم که پشتمون بهش گرمه و نمی¬ذاره مصرف سیگارای قاچاق کم بشه که هیچ، بیشترش هم می¬کنه.
سیگار: دود و دمت گرم. این آخری که گفتی دیگه دلم قرص شد. اینجوریا بعید نیست یه رکوردی طراز اول بزنیم، نه؟
قلیون: بعید که نیست هیچ، تو بمیری فقط یه وجب راه داریم تا گینس مینس.
منتشر شده در : شماره ۲۷۰ ماهنامه «دوست نوجوانان» (بهمن ۹۴)
