رضا رفیع :
از قدیم گفتند آدم کور از خدا چی می خواهد؟… دو چشم بینا. و حالا اگر از هر آدم عاقلی، مثلا حقیر، سوال شود که بعد از توافقنامه هسته ای ایران با کشورهای اروپایی و آمریکایی ۱+۵ و احتمال برطرف شدن کلیه تحریم ها (در حدی که دیگر تحریم ها کلیه نداشته باشند!)؛ شرکت های تجاری و اقتصادی اروپایی از خدا چه می خواهند؟ سریعا عرض می شود که: بازار مصرف!
فلذاست که این روزها اگر سری به سایت ها و صفحات اینترنتی و تبلیـغی شرکت های معروف و برند اقتصادی دنیــا بزنیـد؛ مــلاحــظه می کنید که به محض استشمام بوی رفع تحریم ها از ایران، برای حضور در بازار اقتصادی ایران اعلام آمادگی کرده اند تا در مملکت ما شعبه بزنند و محصولات خود را در بازارهای ما آب کنند. بازارهایی که سالها با انواع جنس چینی تا حد نوع بنجل آن، پر شده بود و کم کم داشتیم به “ته چین” داخل قابلمه مان هم مشکوک می شدیم که مبادا از چین آب بخورد.
الان از شرکت های هواپیمایی دنیا گرفته تا خودرو و تلفن همراه و نوشابه و موز زیپ دار و بادمجان سفید و لواشک آلمانی، همه به صف شده اند تا در صورت بازشدن درهای بازار اقتصاد ایران، به سمت ما سرازیر شوند.همسایه ما دیشب رفته بود کلی کباب ترکی و فلافل خریده و خورده بود؛ از ترس این که شاید مک دونالد جایگزین آن شود.
حالا مساله اینجاست که مدیران اقتصادی ایران چه کار باید بکنند که به نحو احسن از این فرصت طلایی به نفع کشور و اعتلای اقتصادی آن استفاده کنند. نه می شود درهای بازار ایران را به روی برندهای خارجی بست که شست پایشان لای در گیر کند؛ و نه هم باید آنقدر درها را باز کرد که از جا کنده شود و لولاهایش درآید. در بازارهای ما باز است، حیای شرکت های برند خارجی کجا رفته؟!….
خدا را شکر، گویا که برخی از مدیران و مسوولان اقتصادی ما خودشان گوشی دستشان هست و دستپاچه نشدند. خیلی با آرامش حرفهای قشنگی زدند. مثلا آقای یحیی آل اسحاق، مدیر اسبق اتاق بازرگانی در همین رابطه، حرفهای خوبی زده اند.
حرفهای یک مدیر: «نباید از ورود برندهای خارجی به بازار ایران دچار خوشحالی و خوش بینی مفرط شویم، بلکه باید با این حضور، عاقلانه و با برنامه برخورد کرد. باید با آنها مشارکت اقتصادی کرد که از این طریق آنها در ایران سرمایه گذاری کنند؛ نه اینکه صرفا بگویند این کالاهای ما را بخرید و سپس خداحافظ شما!….»
ملاحظه فرمودید؟…. ما یک همچین مسوولان اسبق اقتصادی گوش به زنگی داریم؛ تا چه رسد به مدیران اقتصادی سابق و زمان حال که بگویی ف، دربست تا فرحزاد رفتند.
بسته پیشنهادی: هرچند که خود مسوولان و مدیران اقتصادی مملکت بحمدالله حواسشان هست و نیازی به مشورت گرفتن از امثال ما به عنوان مشاور(و حداقل مشاول!)نیستند و ما را از گرفتن یک حقوق بابت مشاور بودن محروم کرده اند؛ اما از آنجا که ما فراتر از منافع میلی، به منافع ملی هم فکر می کنیم؛ در راستای برخورد مناسب با برندهای خارجی اقتصادی برای ورود به ایران هم عرایض معقولی داریم که عرض می کنیم:
۱- ورود ملایم: یک دفعه وارد ایران نشوند. بازار ما طاقت این همه برند غیرچینی را ندارد و دچار شوک می شود. خیلی آرام و آهسته قدم رنجه نمایند. بلاتشبیه همان طور که چینی ها از در و دیوار وارد بازارهای ما شدند و تا تمامی سوراخ و سمبه های زندگی شخصی ما نفوذ کردند. فلذا؛ به سراغ من اگر می آیید/نرم و آهسته بیایید/مبادا که ترک بردارد “چینی” نازک تنهایی من!
۲- گرفتن مشارکت: همانطور که مسوولان ما اشاره کردند؛ نباید مملکت ما فقط بازار خرید و مصرف محصولات برند خارجی شود و باز ما همچنان در مقام مصرف کننده صرف، حرف اول را بزنیم. باید از تجربه و توانایی آنها کمال استفاده را به عمل آوریم و با آنها در ساخت محصولات برند، مشارکت فعال کنیم. چرا ما فقط باید فلافل درست کنیم؛ خب اصول و فرمول و طرز تهیه خوراکی های مک دونالد را هم یاد بگیریم که کم کم خودمان شعبه های خودجوش مک دونالد را افتتاح کنیم. فوقش با اندکی جرح و تعدیل در نام؛ مثلا بشود: مش دونالد!
۳-رعایت صف: چون الان پشت دروازه های بازار ایران شلوغ است و احتمالا در ماهها و روزهای آینده، برندهای خارجی برای ورود به ایران از سر و کول هم بالا خواهند رفت؛ پیشنهاد می شود که هرکس نظم داخل صف را رعایت کرد و صف را به هم نزد، زودتر وارد بازار ایران شود. اگر هم بنا به هر دلیلی نخواستند وارد شوند؛ محبت کرده صف را به هم نزنند. اینها روی بهبود روابط اثر دارد. به خصوص حالا که بوی بهبود ز اوضاع جهان می شنوم.(نگارنده جوراب های خود را شسته و آویزان کرده است. پــس کسی تـشویش اذهان عمومی نفرماید. ما خودمان دفع دخل مقدر می کنیم، به چه توپی!)
منبع : روزنامه اطلاعات – ۱۳ مرداد ۹۴
