شعر طنزی از سعید طلایی، خطاب به پادشاه سعودی در ادامه تقدیم می شود :
در باب کفایت کافیه ملک سلمان
ای ملک سلمان سلام گرم من را نوش کن
حرف هایی با تو دارم چند لحظه گوش کن
آی شیخ تازه وارد، آی شیخ بی سواد
ای کریه المنظر بن کله پوک بن زیاد
ای بزرگ خاندان کوچک آل سعود
از قضا قوز دماغت رفته به قوم یهود
حضرت شیطان شده راننده دربست تو
خانه امن خدا ناامن شد از دست تو
خاندانت زد به روی خانه حق چنبره
ظاهرا در بسته بوده آمدید از پنجره
کرم وهابیت از تخم شما تکثیر شد
داعش از شیر شما نوشید و کم کم شیر شد
در چه فکری بود بابای تو آن روزی که داشت
نام فامیلی خود را روی کشور می گذاشت؟
پیروی از عمرو عاص و ابن ملجم کرده اید
در خریت روی خرها را شما کم کرده اید
پیش کعبه برج شیطان ساختی با افتخار
جمع کن تنبان خود را، با یمن داری چکار؟
ظاهرا روزی دو وعده در خفا داری عمل
جنس های بهتری مصرف بفرما لااقل
حاکم ام القرایی؟ باش! من هم شاعرم
در امور مملکت داری من از تو بهترم
لم بده توی سونا و غرق شو توی بخار
آخر عمری شما با سلطنت داری چکار؟
سال ها روی جگر دندان فشردیم و چه سود؟
ما فشردیم و گلومان را فشرد آل سعود
لنگ ها را از گلیم خود فراتر برده اید
عید را کردید عزا، حجاج را آزرده اید
گوهر حج توی بازار شما ارزش نداشت
نفت اگر آنجا نبود این قدر عمرت کش نداشت
نیست امیدی که این آل سعود آدم شود
شرشان کاش از سر آن خاک قدسی کم شود
پر شود گر کاسه صبر محبان علی
کله پا خواهند شد از روی تخت و صندلی
شاعر : سعید طلایی
