استاداحمد، شاعر و مجری رادیو، معتقد است كه برنامه‌های ادبی رادیویی با ریتمی آرام تولید می شوند و حتی لحن گوینده هم به گونه‌ای است كه مخاطب احساس می كند بیش از این كه بخواهد از ادبیات سخن بگوید، آه و ناله می كند.
به گزارش شیرین طنز، مهدی استاداحمد، شاعر و مجری رادیو، در گفت و گو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری با بیان این كه فرم برنامه‌های ادبی در رادیو به شكل خاص و متفاوت از دیگر برنامه‌ها طراحی می‌شود، اظهار كرد: متاسفانه برنامه‌سازان رادیویی در مواجهه با تولید برنامه‌های ادبی در رادیو تصور می كنند باید ریتمی پایین و آهسته و آرام به برنامه بدهند و همین موضوع هم باعث می‌شود از جذابیت این گونه آثار كم شود.
وی ادامه داد: در برنامه‌های ادبی رادیویی حتی لحن گوینده هم آرام است و مخاطب احساس می‌كند گوینده بیش از این كه بخواهد از ادبیات سخن بگوید، می خواهد آه و ناله كند. برنامه‌های معدود ادبی وجود دارد كه این گونه نیستند و ریتم و هیجان برنامه به همراه ادبیت آن حفظ شده است.
این شاعر و طنزپرداز با بیان این كه رادیو تنها از عنصر صدا بهره می گیرد و به همین جهت هم متن در این رسانه بسیار پراهمیت است، عنوان كرد: متن در رادیو باید قوی باشد و به همین جهت می توان گفت شعر، قالب مناسبی برای ارائه در رادیو است و مردم كشورمان نیز از دیرباز تاكنون با این هنر مانوس و نزدیك هستند و همیشه از آن لذت می برند.
استاداحمد خاطرنشان كرد: در این سال‌ها شعر طنز در رادیو جایگاه بیشتری داشته است. البته پیش‌تر شعرهای طنز زرد و سطحی‌تر در رادیو استفاده می شد و تنها موضوعاتی همچون كوپن، چاله های خیابان و … در این شعرها مطرح می‌شد، اما در سال‌های اخیر برنامه سازان رادیویی به سمت اشعار طنز عمیق كه شعریت و اندیشه در آن ها مستتر است رفته اند.
وی همچنین با انتقاد از زمان‌بندی نامناسب پخش برنامه‌های ادبی در رادیو، عنوان كرد: در برنامه‌های عصرگاهی رادیو كه پرمخاطب‌ترین برنامه‌ها هستند جای خالی ادبیات دیده می شود و اغلب این برنامه ها در ساعات پایانی شب پخش می شوند. در حالی كه شعرخوانی و صحبت از ادبیات می تواند در بهترین زمان اجرا شود.
این شاعر همچنین گفت: نوع استفاده‌ای كه از شعر می‌شود، باعث ظلم به آن شده است و این مسئله تنها در رادیو اتفاق نمی افتد، بلكه افرادی كه در رسانه‌های مختلف فعال هستند به ادبیات كم‌لطفی می‌كنند. امروزه شاهد این هستیم كه اشعار خوب در بین مردم و شبكه های اجتماعی می گردد و شنیده می‌شود و از ادبیات استقبال می شود و رسانه‌ها نیز باید به این ظرفیت توجه بیشتری داشته باشند.
