وحید حاج سعیدی :
به گزارش خبرگزاری چی چی نیوز، برخورد قطارها با اشیاء روی ریل یا قطار مقابل یکی از سوانح شبکه حمل و نقل ریلی محسوب می شود که کم و بیش در همه کشور ها به وقوع می پیوندد و پدیده عجیبی نیست. در کشور ما هم هر از گاهی شاهد بروز چنین حوادثی هستیم که نمونه اخیر آن در استان سمنان رخ داد. البته بروز این حوادث در کشور های خارج به مراتب کمتر است. فی المثل در ژاپن از ۵۰ سال پیش تا کنون حادثه ریلی منجر به فوت نداشته ایم ولی اینجا به قول قیصر امین پور خدا بیامرز « قطار می رود …. تو می روی ….. تمام ایستگاه می رود ، متاسفانه هیچ کس هم پاسخگو نیست و خلق الله در این سوز و سرما وقتی به ایستگاه می رسند باید سال های سال پشت نرده های ایستگاه رفته تکیه بدهند!»
در همین راستا گفتگوی کوتاهی با قطار حادثه دیده سمنان – مشهد انجام داده ایم که حاوی نکات قابل تاملی است:
– لطفاً خودتان را معرفی بفرمائید.
– قطار مسافربری سمنان – مشهد هستم با یک عمر سابقه در جابجایی مسافران.
– از روز حادثه بگوئید.
– حقیقت امر این است که ما به همراه سایر لوکوموتیو های این مملکت سال هاست که در خدمت مردم هستیم و این ریل ها را مثل پشت دست می شناسیم. سر پیچ ها تمام توان مان را می گذاریم تا با نیروی گرانشی و جاذبه و هزار تا نیروی کشف نشده دیگر مقابله کنیم تا قند در دل مسافران آب نشود. اما گاهی اوقات بروز حادثه اجتناب ناپذیر است. در مورد این حادثه تاسف بار هم باید عرض کنم قطار تبریز – مشهد به علت خرابی ترمز در تراک در کیلومتر ۲۹۱ متوقف بود و ما هم در ۸ کیلومتری این قطار توقف کرده بودیم. از ماموران ctc استعلام کردیم و با وجود اینکه چراغ قرمز بود آنها به اشتباه گفتند راه باز است و ما هم سیستم را از اتوماتیک خارج کردیم و روی دستی گذاشتیم و راه افتادیم. چون قطار پشت قوس بود، من تا هشت ثانیه مانده به قطار، اصلاً قطار را ندیدم و با سرعت ۱۳۲ کیلومتر به آنها نزدیک شدیم و با وجود اینکه ترمز اضطراری را کشیدم، با سرعت ۱۱۸ کیلومتر به قطار تبریز برخورد کردیم و دیگر چیزی متوجه نشدم!
– البته وزیر راه فرموده اند: جای نگرانی نیست و همه مسافران قطار بیمه بودند!
– آقا این چه حرفیه … مگر جان مردم آفتابه است! در ژاپن بیشتر از ۵۰ سال است که حادثه ریلی منجر به فوت نداشتیم. مگر آنها بیمه نیستند!؟
– ظاهراً یک ریز علی فداکار لازم بود تا این حادثه رخ ندهد. هر چند درس دهقان فداکار را هم از کتب درسی حذف کرده اند و بچه های امروزی او را نمی شناسند.
– اِ …کی حذف کردند؟ به جاش چی آوردن؟
– شکوه همسر داری و قوانین مربوط به چک! تازه پترس فداکار و حسنک کجایی و تصمیم کبری و … هم حذف شده اند.
– هیچ کس ریز علی خاجوی نمی شود. این دوره زمانه که همه به فکر خودشان هستند، شاید دیگر کسی کار ریز علی را تکرار نکند. بالاخره آتش زدن نفت لیتری ۱۰۰۰ تومان، فانوس ۲۰ هزار تومان و کت شلوار ۶۰۰ هزار تومان خیلی دل می خواهد!
– بگذریم. مسئولین اعلام کرده بودند حتی اگر لوکوموتیو ران سکته کند، حادثه رخ نخواهد داد. اما باز هم این اتفاق افتاد.
– درست است که سیستم ATC روی همه قطار ها نصب شده ولی این سیستم تنها مانع از افزایش سرعت قطار ها می شود. در ضمن قطار مسافربری ، قطار شهر بازی که نیست. این غول آهنی با احد الناسی شوخی ندارد و باید بیشتر مراقب بود.
– سخن پایانی
– شاید گفتن این حرف ها باعث شود شغلم را در رجا از دست بدهم ولی حقیقت این است که کار با استعفای فرمایشی و نمایشی و انداختن همه تقصیرها گردن یک نفر یا عامل انسانی پیش نمی رود و باید ساختار مدیریتی را اصلاح کنیم. به هر حال رعایت ایمنی، داشتن پزشک در قطار، ایجاد سیستم اطفای حریق پیشرفته، آموزش به مردم و … نیاز است. از مردم عزیز هم خواهش می کنم با قطار کمی مهربان تر باشند و از پرتاب سنگ به سمت قطار در حال حرکت اجتناب کنند و چکش هایی را که در اتوبوس ها و قطارها برای شکستن شیشه در زمان حوادث قرار می دهند، بر ندارند. شاید اگر در این قطار چکش داشتیم تعداد کمتری از مسافران آسیب می دیدند.
منبع: روزنامه کلید
