به گزارش شیرین طنز، جواد علیزاده به مناسبت روز جهانی کودک (۱۶ مهر) با انتشار کارتون زیر نوشت :
این کاریکاتور یا کارتون را من با یک اجرای ساده سردستی و سرپایی! در زمستان سال ۱۳۸۵ برای جشنواره بین‌المللی کارتون کودک ۷-۷۷ در آنکارا فرستادم و دو‌ماه بعد در فروردین سال ۸۶ در کمال تعجب و برخلاف انتطارم، مطلع شدم که تک جایزه دو هزار دلاری ( البته به نرخ دلار آنزمان!) جشنواره فوق را برنده و برای دریافت جایزه به آنکارا دعوت شده ام!.
چرا گفتم برخلاف انتطارم، چون در دوره های پیشین این جشنواره که همیشه هم لوگویش یک کودک‌خندان بود اکثرا کارهایی برنده می شدند که سوژه های شاد و رنگارنگ و‌خنده دار و به اصطلاح متناسب با سن کودک داشتند که از دید من سوژه های صرفا شاد و شنگول! و خنده آور، بدون اشاره به جنبه های تلخ طنز، فقط دل خوش کنکی برای کودک و بزرگسال است و بس…
اما من عمدا و بدون اینکه قصد برنده شدن داشته باشم، سوژه ای تلخ در باره کودک طلاق فرستادم تا هم به خانواده ها هشدار دهم که طلاق چقدر می تواند به روح کودک لطمه بزند و هم خواستم با کودک طلاق همدردی و همذات پنداری بکنم تا کودک بداند که او تنها نیست و آدم بزرگها و کارتونیست ها هم درد او را می فهمند و به تصویر می کشند تا مرهمی باشند بر زخم های روحی و افسردگی اینگونه کودکان و البته از اینکه داوران جشنواره فوق و آقای نزیه دانیال کارتونیست پبشکسوت و دبیر جشنواره ، آزاد منشی به خرج دادند و برخلاف سنت جشنواره شان این کار غیر متعارف و تلخ مرا برگزیدند بعد از سالها از آنان هم متشکرم و هم متعجب!! .
البته گاه جدایی و طلاق، اجتناب ناپذیر است و اکثر کودکان طلاق هم به مرور، خود را با شرایط تطبیق می‌دهند و در آینده انسان های خود ساخته و موفقی هم برای جامعه شان می شوند. اما سالهای ابتدایی طلاق والدین، برای هر کودکی آزار دهنده است که تاکید من هم این بود که تصویر گر شوک بزرگی باشم که به جسم و روح نحیف کودک در ابتدای جدایی والدینش، وارد می شود.
