شهرام شهیدی در روزنامه شهروند نوشت:
شما کافی است یک چرخی در شهر یا در شهرهای مجازی اینترنتی بزنید تا ببینید این فقط غذاهای ایرانی نیست که خوشمزه است. بسیاری از شهروندان این سرزمین هم خیلی خوشمزه و بامزه تشریف دارند. برای همین است که میزان خوشمزگی در کشور از حد استاندارد فراتر بوده و قابل کنترل هم نیست و روی همین اصل شما می‌بینید که سر هر موضوع تلخ و غمگینی هم برخی شهروندان قدرت کنترل خوشمزگی‌شان را ندارند و با موضوع به آن مهمی هم شوخی می‌کنند. اما بنده در مقامی نیستم که حرف بی‌پایه و اساس بزنم و کسی نتواند یقه‌ام را بگیرد. بنابراین برای اثبات خوشمزگی ملی و بامزگی فرامرزی نظر شما را به این خبر جلب می‌کنم تا بفهمید این معضل تنها یک مشکل ژنتیکی یا فرهنگی نیست و ریشه در علم پزشکی هم دارد:
معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت تصریح کرد: بیش از ۳۵درصد مردم کشورمان دارای قند، فشارخون، چربی خون و کبد چرب هستند. که علتش چیست؟ خب بالا بودن مصرف قند، نمک و چربی در کشور که همه اینها موجب خوشمزگی غذای مصرفی آدمی می‌شود.
توصیه یک دوست قدیمی: دوست من معتقد است غذا یا باید خوشمزه باشد یا بهداشتی. بنابراین اگر تشریف بردید رستورانی غذا میل کردید و گفتید دست آشپزش درد نکند، عجب دستپختی داشت با این فرضیه باید بدانید که حتما غذا بهداشتی نبوده.
دوستان آشپز فوری موضع نگیرند. عدم بهداشتی بودن یک غذا لزوما و تنها به معنای عدم رعایت بهداشت فردی و صنفی نیست. این‌که موی سرشان در غذا باشد یا ناخن‌شان را نگرفته باشند بخشی از ماجراست. اصل ماجرا اما آن جاست که نمک و روغن را به غذا سرازیر می‌کنند.
تهدید سنتی جامعه ایرانی: متل‌ها و ضرب‌المثل‌های قدیمی خود گویای بسیاری از مطالب است. حتما شما هم شنیده‌اید یک نفر طرف مقابلش را تهدید کرده باشد که: حالا آشی برایت بپزم که یک وجب روغن رویش باشد.
بنابراین استفاده از روغن زیاد در آشپزی نشان‌دهنده عدوت و دشمنی با مشتری‌اش بوده یا حداقل به قصد حال گیری و ضد حال استفاده می‌شده است.
تهدیدهای امروزی: یک ماستی برایت بندازم یک تن پالم توش باشه!
پرسش روز: وقتی پالم تهدید است ناپالم فرصت محسوب می‌شود؟ مگر نا واژه پیشوند نفی نیست؟ مگر ناپالم معنای بدون پالم نمی‌دهد؟ پس چه معنی می‌دهد اسم بمب را بگذاریم ناپالم؟ اگر ناپالم بد است یعنی پالم خوب است؟ از اساتید دانشگاه درخواست می‌شود به این پرسش پاسخ دهند.
درخواست: آن اساتیدی که تازگی معلوم شده مقالات علمی شان در حد کپی پیست کردن مقاله دیگران بوده لطفا توضیح ندهند.
درخواست ٢: از فرهنگستان زبان فارسی درخواست می‌شود واژه جایگزین کپی پیست را ارایه نماید. با این شرط که موجب خوشمزگی دوستان نشود و اسباب مزاح فراهم ننماید.
مثال جهت تبیین درخواست ٢: درازآویز زینتی به جای کراوات و چم ورزی به جای ژیمناستیک.
بررسی علت این خوشمزگی دورهمی چیست: همانا معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت گفت میزان مصرف نمک در کشور ۳برابر نیاز بوده، درحالی‌که ایده‌آل مصرف زیر ۴ گرم است که در کشور ما این رقم بین ۹ تا ۱۱ گرم بوده و این مهم سبب شده ۵۰درصد ایرانی‌ها در ۵۵سالگی به خاطر داشتن فشار خون فوت کنند.
الان اگر خود من هم می‌خواهم در زیر با چند واژه شوخی کنم آقای حداد عادل عصبانی نشود و بداند خوشمزگی من معضلی ملی است و تقصیر مصرف زیاد نمک است. چیزی که در بین سیاستمداران بیش از مردم مصرف دارد و اگر میزان مصرف نمک در کشور ٧ گرم است دوستان سیاستمدار و مقامات حداقل ١٣ گرم مصرف می‌کنند.
نمک‌ریزی من: حالا که ژیمناستیک شده چم‌ورزی اسم فوتبال را بگذاریم توپ ورزی و به کاراته بگوییم لگدورزی.
منبع : برترین ها – کد خبر: ۱۵۶۸۳۳
