شوخی که نیست؛ صحبت از یک عمر زندگی است. ازدواج کشکی و کتره ای، طلاق الکی و کلکی را هم به دنبال و ای بسا که در پی دارد. به فرموده خودمان در اینجا: «یا مکن با پیلبانان ازدواج/یا بنا کن خانه ای درخورد عاج!»… یکی از چیزهایی که ازدواج قشنگ و لازم الاجرا را از حالت شوخی خارج می کند؛ رعایت پاره ای از تفاهم ها و تناسب ها، از جمله همین قضیه سن و سال طرفین (یا همان زوجین) است. مثلاً طوری نباید باشد که یکی شان تازه در حال بلوغ باشد؛آن دیگری مشرف به موت!….الموت لاختلاف!
شاید تعجب کنید اگر بشنوید که هنوز در برخی از کشورها، هستند کسانی که ممکن است برای ازدواج کودکان خود آستین هایشان را بالا بزنند. اگر شایعات بود که در کشور بنگلادش، به تازگی از تصویب قانون منع ازدواج کودکان خبر نمی‌دادند. چنان داستان بودار شده که با تصویب این قانون، کاری کردند که هرکس با دختری زیر ۱۸ سال ازدواج کند، به دو سال حبس محکوم شود. مدتی آب خنک بخورد تا آماده ازدواج شود. آب بندی شود!
الآن علم پزشکی و روانپزشکی ـ و حتی دندانپزشکی ـ بر این نکته متفق القول اند که ازدواج زیرسن قانونی و در کودکی، متأسفانه مستقیماً بر روی سلامت مادر و کودک و در نهایت نیز سلامت جمعیت کشور،اثر منفی می گذارد. هیچ ملت و مملکت عاقلی، جمعیتی ناقص الخلقه که یک عمر،هم خودشان عذاب بکشند،هم اطرافیان شان و هم پول بیت المال برای معالجه آنها مصرف شود، نمی خواهند. به گردن مشیت و تقدیر نیندازیم. خداوند عقل سالم در بدن سالم به ما داده است که به عواقب کارمان از نظر علمی و عقلانی بیندیشیم و سهل انگاری نکنیم. چشم باز و گوش باز و این عمی؟….
به ما اطلاع دادند که سوای برخی کشورهای آسیایی و آفریقایی که در این خصوص پیشرو هستند؛ این پدیده گویا در پاره ای از استان های کشور ما نیز اگر دقت کنیم، مشاهده شده است و ظاهراً دارد مشاهده می شود. و این خب خوب نیست. همچنان که گرفتن گواهینامه و رفتن به سربازی هم یک سن مشخص قانونی دارد؛ به طریق اولی، ازدواج که یک مسأله حیاتی و نه آب نباتی است، باید برخوردار از یک حد سنی قانونی و عرفی برای شروع باشد. طرف از بچگی برایش خواستگار نیاید!
بسته پیشنهادی:
حالا که بحث جدی شد و با احدی هم شوخی نداریم؛ خودمان هم پا جلو می نهیم و برای فرهنگ سازی و پیشگیری از ازدواج های کودکانه، راهکارهایی چند،تقدیم بشریت می نماییم:
۱ـ اعلام دولتی:
در کشورهایی که دولت شاهد ازدواج زیرسن قانونی ملت می باشد؛ در ابتدای هر سال جدید، از طریق رسانه های عمومی و ملی و خیلی هم شفاف، اعلام بدارد که ملت برای عمل خوب ازدواج عجله ننمایند. همسر به اندازه کافی برای بچه های شان هست. بگذارند بچه های شان مثل آدم بزرگ شوند. از هول هلیم توی دیگ نیفتند و غوره نشده، هوس مویز شدن به سرشان نزند.
۲ـ مراقبت مردمی:
مهد کودک ها مواظب باشند که کسی به قصد خواستگاری،مهد کودک را زیرنظر نداشته باشد. مهد کودک،گهواره رشد و بالندگی کودکان ما برای ورود موفق آنها به مراحل اجتماعی دیگر است؛ نه رفتن به خانه بخت،همراه با مقدار معتنابهی عروسک و ماشین اسباب بازی!
۳ـ تشدید مشکلات:
اگر بعضی ها زیربار حرفهای منطقی و علمی نرفتند و باز مشاهده شد که بچه های خود را زیرسن قانونی به ازدواج می دهند؛ طوری ترتیب شرایط را بدهند و مایحتاج اقتصادی از قبیل مسکن و ماشین وسیب زمینی و پیاز و قبض آب و برق و تلفن و…..غیره را ارتقاء مقام دهند که احدالناسی جرأت نکند بچگی کند، ازدواج کند. ازدواج که بچه بازی نیست.
نویسنده : رضا رفیع / روزنامه اطلاعات
