دکتر اسماعیل امینی معتقد است طنزپردازان یزدی میتوانند به حفظ و گسترش تعابیر، کلمات، اصوات و واجهایی که در زبانهای مرکزی تقریبا از بین رفته کمک کنند.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از روابط عمومی حوزه هنری استان یزد: دکتر اسماعیل امینی ـ مدرس دانشگاه ، شاعر، منتقد و طنزپرداز ـ در خصوص تأثیر طنز یزد بر زبان و ادبیات فارسی گفت: در قلمروهای مختلف زبان فارسی که یکی از آنها حوزه قلمرو زبان فارسی به شیوه یزدی است، مقدار زیادی از تعابیر، کلمات، حتی اصوات و واجها وجود دارد که در زبانهای مرکزی تقریبا از بین رفته ولی در متون کهن و زبان فارسی قدیم وجود داشته و باید حفظ شود.
وی با بیان اینکه این عوامل به لحاظ فرهنگی و مطالعات زبان شناسی بسیار اهمیت دارد، افزود: طنزپردازان به ویژه طنزپردازان یزدی میتوانند با آثار خود موجب حفظ و گسترش آنها باشند که کار بسیار ارزشمندی است.
این مدرس دانشگاه به ظرفیتهای طنز استان یزد اشاره کرد و با بیان اینکه به نظرم برخی از آثار طنزپردازان یزدی خیلی دل انگیز و جذاب است، ادامه داد: طنزپردازان یزدی علاوه بر آمیزهای از آن چیزی که به عنوان فرهنگ عمومی شعری و ادبی کشور وجود دارد و آنچه در این منطقه است، میتوانند متنها و اشعار طنزی بگویند که هم قابلیت عرضه عمومی داشته باشد و هم برای مخاطبانی که علاقهمند به این فرهنگ و این اقلیم خاص زبان فارسی هستند، صمیمی و دلنشین باشد.
وی امکاناتی که فرهنگ عمومی و زبان فارسی در اختیار طنزپرداز قرار میدهد را شامل پیشینه ادبی، مجموعه تمثیلها، اشارات، کنایهها و … دانست و افزود: علاوه بر این، امکاناتی هم به لحاظ فرهنگی در خود منطقه یزد وجود دارد یعنی مجموعهای از قابلیتهای گویش محلی، کنایهها، اشارات، تمثیلها، ضربالمثلها، داستانها و تعابیری که در زبان عامیانه است و این امکان را به طنزپرداز میدهد که با آمیزهای از آنها به خلق اثر بپردازد.
دکتر امینی با اشاره به اینکه متون طنز میتواند به حفظ قابلیتهای زبان فارسی کمک کند، ادامه داد: نباید تحت تأثیر سلطه رسانههایی که فقط به زبان مرکز حرف میزنند تأثیر این اقلیم خاص زبان فارسی کمرنگ شود.
این مدرس دانشگاه بر لزوم توجه هر چه بیشتر طنزپردازان یزدی به فرهنگ، زبان و گویش منطقه تأکید کرد و گفت: در این گویش برخی از ویژگیهای کهن زبان فارسی وجود دارد که باید حفظ و احیا شود.
وی اضافه کرد: البته شاعران و طنزپردازان این دیار در آثارشان بر این نکته مهم توجه دارند و کاری با ارزش هوشمندانه، بنیادی و فرهنگی انجام میدهند. شاید امروز کسی قدر این آثار را نداند ولی برای اهالی فرهنگ و ادب ارزشمند است.