کیومرث صابری طنزپردازی قوی و جدی بود که برای کارش اهمیت زیادی قائل بود.
به گزارش شیرین طنز، پرویز روحبخش در گفت‌وگو با خبرنگار هنری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) – منطقه خراسان، افزود: کیومرث صابری علی‌رغم اینکه طنزپردازی قوی بود در کارش بسیار جدی عمل می‌کرد.
وی افزود: مجله گل آقا دانشگاهی برای همه اعضای هیات تحریریه بود چون باعث شد، همه رو به تکامل برویم و با نظریات ایشان بیشتر آشنا شویم.
روحبخش در بخش دیگری از سخنان خود به فعالیت‌های صابری اشاره کرد و افزود: صابری علاوه بر این که یک رجال سیاسی بود، ۳۰ سال ادبیات تطبیقی را در دبیرستان‌های تهران تدریس می کرد.
این طنزنویس گفت: سابقه طنزنویسی صابری برمی‌گردد به مجله توفیق و آن زمان ما خواننده آثارشان بودیم و بعدها افتخار همکاری با مجله گل آقا را پیدا کردیم.
وی در اشاره به همکاری خود با مجله گل آقا اظهار داشت: در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ جمعی از طنزپردازان بزرگ کشور مثل ابوالقاسم حالت، خسروشاهی، فرجیان و چند نفر دیگر، با این مجله همکاری می‌کردند.
پرویز روحبخش در ادامه افزود: من هم در همین سال‌ها در یکی از نشریات محلی مشهد، صفحه طنزی با امضای کارمند الشعراء، خبرنگار ویژه، داشتم که مطالب روز را به صورت طنز به مردم منتقل می‌کردیم.
این طنزپرداز تصریح کرد: همکاری من با مجله گل آقا با ستون ثابت شروع شد و یکی از ستون‌های ثابت من غزل‌واره با امضا “مهتاب ادباء” بود که مخاطبان خاص خود را داشت.
نامزد دریافت بهترین طنزنویس مطبوعاتی در بخش دیگری از این گفت‌وگو اظهار کرد: طنز مطبوعاتی طنزیست که مسایل اجتماعی ومهم جامعه را در قالب طنز بیان می‌کند.
این طنزپرداز مطبوعاتی با اشاره به این که طنز مطبوعاتی یکی از زیرشاخه‌های روزنامه‌نگاری طنز مکتوب است، ادامه داد: این نوع طنز در خود مطلب کلیدی ارایه می‌دهد که کشف آن به عهده خواننده است وباعث لذت می‌شود.
وی افزود: از دیگر ویژگی طنز مکتوب این است که می‌تواند پیام‌ها و خبرهایی که در قالب جدی گوش شنوایی ندارد و یا تاثیرگذار نیست، از طریق طنز به جامعه منتقل کند و به عنوان یک داروی شفابخش برای جامعه عمل کند.
روحبخش خاطر نشان کرد: پرداختن به طنز مطبوعاتی کار بسیار حساسی است و نیاز به اطلاعات قوی، ادبی، روان‌شناسی، مردم‌شناسی، سیاست، اقتصاد و همه حوزه‌های مطرح در سطح جامعه دارد.
نامزد دریافت بهترین طنزنویس مطبوعاتی یادآور شد: طنز مطبوعاتی طنزیست که خواننده فهیم را لازم دارد و افرادی که روزنامه‌خوان هستند و به دنبال مطالب روزاند مخاطب اصلی طنز چه به صورت کاریکاتور و چه به صورت مکتوب هستند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: مجموعه کار مطبوعاتی طنز من در سه کتاب با نام‌های نوش خنده سال ۷۱ – شفییات کارمند الشعرا و غزل وارهای مهتاب ادباء و ماهواره طنز در سال ۷۸ به چاپ رسیده است.
