به نام خدا
گفتگو با روح الله احمدی – بلبل
طنزپرداز
• خودتون را معرفی کنید؟
روح الله احمدی هستم، متولد ۱۳۶۸ تهران، مهندسی فناوری اطلاعات هم خواندهام.
• از کی و چرا سراغ طنز رفتین؟
از دوران تحصیل دبیرستان نوشتههایی داشتم که طنز نبودند و زبان بیشتر آنها محاوره بود اما از حدود بیست سالگی کم کم طنز نوشتم. مسائل اجتماعی و نقد کردن را دوست داشتم و طنز را راه مناسبی برای این کار دیدم. راهی که هدفش تخریب نیست.
• چرا اسم خودتون را بلبل گذاشتین؟
بلبل پرندهای است که در ادبیات، موسیقی و به طور کلی در فرهنگ ایران جایگاه ویژهای دارد. زیبایی ظاهری زیادی ندارد اما خیلی خوب میخواند. خوب و شاد میخواند اما همیشه آهنگی غمانگیز دارد. میگویند هیچوقت آوازی را دوبار تکرار نمیکند. یعنی همیشه حرف جدیدی برای گفتن دارد. با گذاشتن این اسم راحتتر میتوانم بلبلزبونی کنم.
• به نظر شما مردم طنز رادیویی را بیشتر دوست دارند یا طنز تلویزیونی؟ و کدامیک بیشتر موفق بوده اند؟
احتمالاً مخاطب تلویزیون از رادیو بیشتر است، اما هر کدام مخاطب خودشان و ابزار خودشان را دارند. مخاطب رادیو چون تصویری برای دیدن ندارد، بیشتر به حرفهای گوینده دقت میکند اما مخاطب تلویزیون حواسش به عناصر تصویری هم هست و شاید گاهی نتواند به دقت بشنود. نداشتن تصویر یا تصویری بودن، هر کدام میتواند ابزاری باشد برای موفقیت رسانه، بستگی دارد چطور از آنها استفاده شود.
• شما کتابهایی با نام چوبِ تر منتشر می کنید، میدونید چوب تر خیلی درد داره؟ چرا این اسم را انتخاب کردید؟
بله. کتابهای الکترونیکی کوچک و چند صفحهای طنز که چند سال پیش منتشر میکردم. وقتی همچین اسمی را انتخاب کردم حتما معنی آن را میدانستم پس معنی آن میتواند دلیل انتخاب اسم هم باشد.
• چه مدت در رادیو طنزخوانی می کنید و چه برنامه هایی را ضبط کردین؟
از سال ۱۳۹۲ تا به حال نویسنده و مجری برنامههای زنده و تولیدی مختلفی در شبکههای رادیویی به شرح ذیل بودهام :
– برنامه «فیالبداهه» رادیو جوان سال ۹۲ و ۹۳
– برنامه «شکرپنیر» رادیو صبا سال ۹۳
– برنامه زنده «یک عصر خوب با ورزش» رادیو ورزش سال ۹۳
– برنامه «ما یه نفریم» رادیو فرهنگ سال ۹۴ و ۹۵
و …
• شما در اشعارتون خیلی سر به سر حافظ میگذارین؟ نگران نیستین حافظ ناراحت بشه؟
حافظ خودش این کار را دوست دارد و اگر مدتی با هم شعر ننویسیم از من ناراحت میشود. در همین زمینه بیت مشترکی هم داریم که:
بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
که شعر اغلب این شاعران سر کاریست!
• ایده های کمیک استریپ چگونه به ذهن شما می رسد؟
اینطوری! اگر موضوع خاصی از طرف مجله یا روزنامهای مشخص شده باشد که درباره همان مینویسم تا کارتونیست هم تصاویر مربوطه را با توجه به نوشته من طراحی کند. اگر هم موضوع از طرف خودم باشد که دغدغهها و مشکلات اجتماعی و فرهنگی مردم را سوژه میکنم.
• آیا فوتو طنز هم می تواند به اندازه ی طنز مکتوب تأثیر داشته باشد؟
باز باید به ابزار اشاره کنم. این تصویر (چه عکس باشد چه طراحی) ابزاری است که گاهی خیلی از گفتنیها را میتواند راحتتر و سریعتر به مخاطب منتقل کند. اما هر کدام جای خودشان را دارند. شما همه جا نمیتوانید از تصویر استفاده کنید. اصلاً گاهی تصویر چیزهایی را لو میدهد که نباید مشخص باشند.
• نظر خود را راجع به برنامه ها و محافل زیر که در آن ها شرکت کرده اید بیان کنید :
o صبح شاعرانه
برنامه طنز محور خوبی بود که اول صبح نشاط را به مردم هدیه میکرد و من هم یک نوبت مهمان آن بودم.
o قند و نمک
از بهترین شب شعرهای طنز تهران است که تقریباً پای ثابت آن هستم. امیدوارم بتواند خوب ادامه دهد.
o صد برگ
خیلی آن را ندیدهام و فقط یک شب در قالب این برنامه خدمت مردم رسیدم. اما همین قدر دیدهام و میدانم که برنامه فرهنگی خوبی است و شاید بتواند یاد رادیو هفت را زنده نگهدارد!
o نقد شعر
برنامه تخصصی نقد شعر ایدههای خوب و نویی دارد و به موضعات متنوعی هم میپردازد.
o قند پهلو
برنامهای که باعث شد پای طنز مکتوب بیشتر به تلویزیون باز شود و همین کار خیلی خوب و موفقی بود. برنامهای که نظر مردم را هم خیلی خوب جلب کرد و توانست اقشار مختلف مردم را بیننده خود کند.
o افقاتور
افقاتور برنامهای تخصصی با محوریت کارتون، کاریکاتور و طنز بود که در آن نویسندگی و اجرا میکردم و احتمال دارد فصل دوم آن نیز شروع به کار کند.
o لبخند تهران
ویژه برنامهای مناسبتی که توانست لحظات شادی را هم بسازد.
• در طنزنویسی بیشتر سراغ طنز سیاسی میرین یا طنز اجتماعی؟
ما را با سیاست چه کار! طنز اجتماعی بهتر است. اصلاً دغدغههای من هم بیشتر اجتماعی است اما خب گاهی در حد سلام و احوالپرسی سری هم به سیاست میزنیم.
• کاریکاتور بهتر میتونه معضلات فرهنگی و اجتماعی جامعه را بیان کنه یا طنز مکتوب؟
جوابم به این سوال به نوعی همان جوابم به سوال فتو طنز است. فقط این را اضافه کنم که کاریکاتور بیشتر مربوط به چهره یک شخص است و تصویری که معضلات فرهنگی و اجتماعی را بیشتر با آن بیان میکنند کارتون است.
• نظرتون را درباره ی ستون طنز مطبوعاتی که روزانه منتشر میشه بگین و بیشتر کدوم روزنامه را مطالعه می کنید؟
من به صورت روزانه برای روزنامه «وقایع تهرانیه»، به صورت هفتگی برای خبرگزاری مهر و روزنامه جام جم و به صورت ماهانه برای مجلات و ماهنامههای «رشد جوان»، «رشد نوجوان»، «سپیده دانایی» و چند نشریه دیگر مینویسم و طبیعتاً مطالب همین مطبوعات را بیشتر مطالعه میکنم اما تا جایی که بشود سعی میکنم مطالب دیگر طنزپردازان را هم هر جایی که منتشر میشود بخوانم. امیدوارم دوستان طنزپردازم در تمامی مطبوعات و رسانهها موفق باشند.
• طنزی که در فضای مجازی منتشر میشه هم میتونه طنز فاخر باشه؟
بله میتواند اما از امکان فاخر بودن تا فاخر بودن راه زیاد است.
• شما از طنزنویسی کسب درآمد هم می کنید؟
در رسانهها، مطبوعات و باقی فضاهایی که در آنها به طنزنویسی مشغولم عاشق چشم و ابروی کسی نیستم، پس طبیعتاً درآمدی هست، اما نمیشود به آن درآمد گفت. کار فرهنگی و درآمد؟ ما که هرچقدر زور زدیم در نیامد! بیشتر پدرمان درآمد اما شما بگویید کسب درآمد میکنیم تا آبروریزی نشود.
• با توجه به اینکه شما در یک محل نگهداری کودکان بی سرپرست فعالیت می کنید آیا از طنز، اونجا هم استفاده می کنید؟
به نظرم طنز، فکاهه، شوخ طبعی و در نهایت شادی در هر فضایی لازم است و ما در موسسه خیریه طلیعه کرامت تهران که محل نگهداری فرزندان بیسرپرست و بدسرپرست است، سعی میکنیم محیطی شاد و پر انرژی برای فرزندان فراهم کنیم.
• توی خونه هم شوخ طبعی می کنید یا جدی هستین؟
معمولاً همیشه و همه جا آدم شوخی هستم و کمتر پیش میآید خشک و جدی باشم.
• اگر نکته ای هست بفرمائید.
امیدوارم نگاهی که به طنز هست، هم از طرف مسئولین و هم از طرف مخاطب طنز بهبود پیدا کند. مسئولین مطمئن باشند که طنزپرداز قصد اصلاح دارد و با نیت بدی طنز نمینویسد پس نگاه مهربانتری به طنزپرداز داشته باشند. مخاطب طنز هم دقت کند که طنز فقط برای خندیدن نیست. و در آخر طنزپرداز هم حواسش جمع باشد که چه خوراکی تحویل جامعه میدهد.
• از وقتی که در اختیارمون قرار دادین، سپاسگزاریم.
ممنونم. موفق باشید.
سید علی روح الامین – شیرین طنز – اردیبهشت ۹۵
روح الله احمدی را در سایت و کانال زیر دنبال کنید :
https://telegram.me/bolbolzabooni