سیزدهمین نشست خط انار با حضور داوود امیریان در میان جمعی از نویسندگان جوان اصفهان ( یکشنبه ۹ شهریورماه) در خانه هنرمندان برگزار شد.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، امیریان با اشاره به تفاوت های خاطره و داستان گفت: شما در بیان خاطرات می توانید خط داستان را از نقطه شهادت شهید آغاز کنید و از آخر به اول زندگی شهید را روایت کنید و یا حتی راوی خود را عوض کنید از اول شخص به سوم شخص یا برعکس. وی افزود: تنها ائمه اطهار معصوم هستند و نمی توان در مورد آنها خلاف واقع صحبت کرد اما در مورد شهدا شما می توانید برای جذب مخاطب اغراق نمایید و سعی کنید این اغراق به شخصیت شهید نزدیک و باورپذیر باشد.
امیریان تأکید کرد: باید داستان خود را به نحوی بنویسید که همه نوع مخاطبی بتواند آن را بخواند و با آن ارتباط برقرار نماید البته این مطالب نباید خلاف واقع باشند. وی خاطرنشان کرد: در مورد نگارش زندگی نامه شهدا تأثیرات زیادی دیده ام و آنچه که از دل برآید لاجرم بردل نشیند و من خود برکتی که شهدا چه از نظر معنوی و چه از نظر مادی در زندگی نویسنده دارند را مشاهده کرده ام.
وی با اشاره به نگارش داستان های طنز دفاع مقدس و ویژگی های آن تصریح کرد: طنزی را می پسندم که همراه با خنداندن فرد او را به فکر وادارد و حتی به گریه بیاندازد به نوعی طنز تلخ و سیاه که تأثیرگذاری بیشتری دارد در همین خصوص می توانم از طنز مردای کرمانی و قصه های مجید نام ببرم ، در این داستان کرمانی از فقر درست استفاده کرده است و فقر را همراه با عزت ترسیم نموده و توانسته از داشته های خود درست بهره ببرد.
وی افزود: در جنگ علیرغم تلخی ها و خشونتی که وجود داشت و با وجود شهادت دوستان و همرزمان ، خنده ها نیز گوشه ای از خاطرات را به خود اختصاص می دهند، در دفاع مقدس با وجود زشتی ها لحظات خوش زندگی هم قابل مشاهد ه بود و این به دلیل رو راستی بچه های جنگ است. کما این که وقتی شما کار طنز می نویسید می توانید سختی ها را بیشتر نشان دهید.
وی ادامه داد: شاخ و برگ دادن در زمینه داستان نویسی مصداق دارد اما شما در نوشتن خاطره باید همه اتفاقات را مو به مو پیش ببرید و همچنین در زندگی نامه داستانی نیز نمی توانید وقایع مهمی مانند تولد، ازدواج و میزان تحصیلات و شهادت را عوض نمایید.
نویسنده کتاب داستان بهنام با اشاره به شخصیت بهنام محمدی گفت: شاید در داستان بهنام برخی از صحنه ها ساخته و پرداخته ذهن من باشد اما من سعی داشته ام با نشان دادن برخی از ماجراها شخصیت این نوجوان را به درستی به نمایش بگذارم.
وی خاطرنشان کرد: خانواده شهدا بسیار حساس هستند اما در عین حال بسیار فراموشکار می شوند و گاه آنچه نویسنده از خود نوشته است را به عنوان خاطره ای از شهید خود نقل می کنند.
نویسنده کتاب آخرین گلوله صیاد تصریح کرد: در کار مستند شما نمی توانید هیچ گونه تغییر و تحریفی ایجاد کنید و کتاب آخرین گلوله صیاد که به زندگی صیاد شیرازی می پردازد کاملا واقعی است زیرا که افرادی مانند صیاد شیرازی خود زندگی پرماجرایی داشته اند.
وی تاکید کرد: جهانِ داستان، جهانِ اغراق و تخیل است و نویسنده باید آنچنان از تخیل خود استفاده کند تا آن را باورپذیر نماید. در جنگ ما ماجراهای زیادی داشته ایم اما از آنها استفاده نکرده ایم ما باید در داستان هایمان از داشته های خود بهره ببریم و بدون جهت غربی ها را متهم نکنیم.
وی افزود: لزومی ندارد که یک نویسنده حتما در جنگ حضور داشته باشد بلکه شما به عنوان نویسنده داستان های جنگی باید به تحقیق جامع و گسترده ای در زمینه جنگ و یا هر موضوعی که می خواهید راجع به آن بنویسید بپردازید.
سخنران این برنامه خاطرنشان کرد: تحقیق مهم ترین ابزار نوشتن است و با تحقیق گسترده در مورد موضوعات به ویژه خواندن کتابهایی که نویسندگان دیگر کشورها در مورد یک موضوع نوشته اند با ابعاد مختلف یک موضوع آشنا می شویم و می توانیم با دید بازتری مسائل را تحلیل و داستان خود را به نگارش در بیاوریم.
داوود امیریان در پایان به معرفی کتابهای پابرهنه ها ترجمه احمد شاملو برای یادگیری لحن پرداخت و گفت: داستان نویس خوب لحن مخصوص خود را دارد و پنجاه درصد موفقیت یک داستان و یک نویسنده داشتن لحن زیبا و نوشتار مخصوص به نویسنده است و در واقع چینش کلمات هر نویسنده با نویسنده دیگر متفاوت است.این کتاب (پابرهنه ها) نیز نثر راحت و روان و تاثیرگذاری دارد.
وی در ادامه برای یادگیری چگونگی نوشتن داستانهای طنز و به ویژه داستانهای طنز جنگی کتاب های “هاکل برفین”، “شوایک سرباز پاک دل” و همچنین مجموعه “دون کامیلو، خانواده من و بقیه حیوانات” را معرفی نمود.
