جلالی جوانان امروز را نیازمند آشنایی با نشاط، طنز و سرزندگی موجود میان رزمنده ها دانست و گفت: برخی از فیلم های طنز دفاع مقدس جبهه را بی اثر نشان می دهد.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از خبرگزاری شبستان، علی جلالی فراهانی از جانبازان ۷۰ درصد دوران دفاع مقدس در مورد کمیت و کیفیت آثار طنزی که در حوزه دفاع مقدس کار شده است، گفت: کتاب در زمینه طنز دفاع مقدس خیلی کم نوشته شده است، به اسم فرهنگ جبهه کارهایی شده است که در آنها طنز ننوشتند بلکه گویش ها و لهجه ها و اصطلاحات شهرهای مختلف ایران را آوردند.
جلالی فراهانی که نخستین بار در ۱۶ سالگی به جبهه رفت، ادامه داد: در کل می توان گفت که در مورد طنز دفاع مقدس کاری نشده است. تنها طنزی که در این زمینه سر زبان هاست، فیلم اخراجی هاست که اکثر بر و بچه های رزمنده آن را تایید نمی کنند. این رزمنده که در دوران دفاع مقدس مسئول مخابرات، جانشین و فرمانده گردان و مسئول آموزش نظامی یگان های دریایی بود در مورد ضرورت پرداختن به بحث طنز دفاع مقدس اظهار داشت: صددرصد پرداختن به چنین بحثی را ضروری می دانم. جبهه یک مرکز تجمعی از افراد با سلیقه های مختلف بود. رزمندگان اوقات فراغتی داشتند که بخشی از آن را با طنز پر می کردند.
به گفته این جانباز شیمیایی، چون بحث معنویت در جبهه حاکم بود، رزمندگان دوران دفاع مقدس طوری با هم شوخی می کردند که به کسی برنخورد و دینی بر گردن آنها نباشد. وی طنز موجود بین رزمندگان دوران دفاع مقدس را نیاز جوانان امروزی دانست و افزود: متاسفانه در حال حاضر جوانان ما در حال ورود به طنز ۴۰ سال پیش هستند طنزی که در تلویزیون و رادیو بود و کارش مسخره کردن بود. نشانه این مساله در پیامک های امروزی وجود دارد که قومیتی و به قصد مسخره کردن است. طنز با مسخره کردن فاصله دارد امروز به چیزی نیاز داریم که خنده دار باشد اما توهین و تمسخر نباشد.
جلالی فراهانی با انتقاد از فیلم های طنز دفاع مقدس ابراز داشت: این فیلم ها بازار گرمی است. یکی از ایرادهایی که به اخراجی ها داریم، همین است. در جبهه های مختلف با افکار و سلایق متفاوت می آمدند. حتی معتاد هم می آمد اما نتیجه این بود که به قول فرمایش امام (ره) جبهه، کارخانه انسان سازی و دانشگاه بود. این فرد با نشست و برخاست با سایر رزمنده ها ترک می کرد اما در فیلم طنز امروز می بینیم طرف معتاد است، رزمنده می شود، معتاد است، اسیر می شود باز معتاد است و آزاد می شود باز معتاد است، جبهه روی آن بی اثر بوده است، در صورتی که جبهه بسیار تأثیرگذار بود.
مدیر اسبق بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس استان مرکزی با اشاره به خاطره ای از دوران جبهه و اثرگذاری آن یادآور شد: یکی از رزمنده ها اصلا زیرپوش خود را درنمی آورد و حتی در حمام. برای ما جای سوال بود تا اینکه یک روز با دوستان آب و کف درست کردیم و به سراغش رفتیم و زیرپوش او را درآوردیم. دیدیم روزی بازوی او خالکوبی است او برای اینکه خالکوبی روی بازویش دیده نشود زیرپوشش را درنمی آورد. این نشان می داد که نسبت به کاری که کرده بود پشیمان شده و می خواست آن را پنهان کند زیرا جبهه بر روی او اثرش را گذاشته بود.
وی خاطرنشان کرد: جبهه طوری است که اگر هرچه قاطی آن کنی آن را پس می زند، اگر بخواهی نمکش را زیاد کنی بهتر که نمی شود هیچ، بدتر هم می شود. گفتنی است، علی جلالی فراهانی در سال ۶۶ در عملیات والفجر ۱۰ در حلبچه شیمیایی شد. یک روز قبل از عملیات فرزند او در غیاب پدر به دنیا آمده بود. علی جلالی از فرط سوزش و سوختگی بیهوش می شود و بعد از یک خواب سه ماه چشمانش را در ژاپن می گشاید، کشوری که او را برای معالجه بدانجا اعزام کرده بودند.
پروفسور ناکاتانی از درمان چند ماهه او نتیجه نمی گیرد، جوابش می کند و به اطرافیان می گوید که چند روزی بیشتر زنده نیست و او را به ایران ببرند. در کتاب “سفر به روایت سرفه ها” نوشته سردار حمید حسام که نذر نگاه علی جلالی فراهانی و ۶۵ هزار جانباز مصدوم شیمیایی شده به بخشی از زندگی جلالی فراهانی اشاره شده است .
